η χαμένη φοιτητική ταινία του Αντρέι Ταρκόφσκι…
ήταν τότε που επρόκειτο να κάνει την πτυχιακή του, δύο συμφοιτητές του (μία απ αυτούς η Μαρία Μπέικου αργότερα φίλη και κουμπάρα του) συμφώνησαν να δώσουν τα μέτρα του φιλμ που τους αναλογούσαν στον Ταρκόφσκι και το ταλέντο του
η Μαρία Μπέικου τη βρήκε και την παρέδωσε στο Κουτί της Πανδώρας…
έτσι ο Αντρέι δημιούργησε τους «Φονιάδες»…με ελληνικούς υπότιτλους!
να γιατί …
«ο χρόνος μπορεί να αντιστραφεί
δεν μπορεί να χαθεί χωρίς κανένα ίχνος… κι οι εμπειρίες μας τοποθετούνται μέσα του
ίσως το παρελθόν είναι πιο πραγματικό, πιο σταθερό και ανθεκτικό από ό,τι το παρόν
το παρόν γλιστράει και χάνεται μέσα από τα χέρια όπως η άμμος
αποκτά υπόσταση μέσω της μνήμης
ο κινηματογράφος λειτουργεί στην έννοια του χρόνου
όχι γιατί αναπτύσσεται στο χρόνο, -αυτό το κάνει η μουσική, το θέατρο…
εννοώ τον χρόνο στην κυριολεξία
άλλωστε, τι είναι μια σκηνή;
από τη στιγμή που λέμε “μοτέρ” έως ότου πούμε “στοπ”, τι συμβαίνει;
είναι η σταθεροποίηση του χρόνου, η συντήρηση του για πάντα…
καμία άλλη μορφή τέχνης δεν το μπορεί
έτσι, η ταινία είναι ένα μωσαϊκό χρόνου”
…
φχαριστώ τον κινηματογράφο La Ivolution – non commercial
Katabran's Blog 