και η πραγματικότητα τώρα προβαίνει με βαρύ κι ακάθεκτο βήμα,
καταπάνω μου,
κάθε σκοτεινή μου πρόβλεψη επαληθεύοντας…
ο Μαξ Πλανκ έλεγε πως καμία νέα επιστημονική θεωρία δεν θριάμβευσε επειδή κατάφερε να πείσει τους αντιπάλους της, κάνοντάς τους να δουν το φως της αλήθειας, αλλά μόνο γιατί αυτοί που ήταν εναντίον της, κάποια στιγμή πέθαναν και μια νέα γενιά, περισσότερο εξοικειωμένη μαζί της, μεγάλωσε και πήρε τα ηνία…
29 Οκτωβρίου 2012 at 9:21 μμ
στάνταρ οι πούρ, χάνουν στην αγάπη βρε!
πολλά πολλά χ!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
30 Οκτωβρίου 2012 at 1:01 μμ
over!
xxxxxxxxxxxx
(όπως xtina12)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
29 Οκτωβρίου 2012 at 9:56 μμ
«Ίσως να γίναν όλα έτσι
επειδή τα πρόβλεψα.»
(από την Πρόβλεψη του Πατρίκιου)
-Κι οι Standard & Poor’s xtina12 χάνουν στην αγάπη. 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
30 Οκτωβρίου 2012 at 9:02 πμ
μ’έπιακες 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
29 Οκτωβρίου 2012 at 10:20 μμ
δίνω μεγάλη βάση στις προβλέψεις.
στις δικές μου. 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
30 Οκτωβρίου 2012 at 12:56 μμ
All the walls I strike my head against, are inside my head…
🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
29 Οκτωβρίου 2012 at 10:44 μμ
Kαλησπέρα…
Να θεωρήσουμε ότι και στις θεωρίες ισχύει ο Δαρβινισμός; δλδ το συγκριτικό πλεονέκτημα;…
Σίγουρα οι θεωρίες που έχουν κάτι νέο να προσφέρουν , αφήνουν πίσω τους απογόνους να τις διαδώσουν…ενώ οι παλιές χάνονται μαζί με τους θιασώτες τους….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
30 Οκτωβρίου 2012 at 12:53 μμ
«x» όπως xάνω
«χ» ΄που πάει να πει διαγράφω
καλημέρα Χ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
29 Οκτωβρίου 2012 at 11:51 μμ
And I wake up in the city. All them cold dim lights shining down on me. The walls are concrete, I can’t kick through them. The windows dirt filled, I can’t see through them.
I walk with eyes closed through the hallway, stumble down the stairs to the basement. The sound of people, the sound of machines. I must escape them, get my poor soul clean.
Down in the basement I find a corner. It is cobwebbed, cracked and hollow. I take my hat off, I let my hair down. Then I back up to the opposite wall.
I start running, my head strikes corner. And the whole building, man, it starts to crumble. Twenty stories of city dwellings are now cracked rubble upon the sidewalk.
All that graffiti, all of them children. Forever safe now from becoming orphans. And me I’m safe too, I’m in a tunnel hidden down here beneath the city.
Now look there on the floor, an old white pony with a map tied to its ankle. The map has only one black arrow that says, “nowhere” in its center.
Ill at ease, Ill at ease.
Ain’t it grand? The tunnel leads to a forest So, so grand. Thousand year old trees. Yet this magnificence leaves me feeling impotent and insignificant.
Everything fits but me. Crow, deer carcass, loose branches, still water, and me? Human! So ugly with combed hair and tight fitting clothes.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
30 Οκτωβρίου 2012 at 6:18 πμ
Το’χει αυτό η πραγματικότητα,είναι αγενής κι έρχεται καταπάνω μας ατσούμπαλα,βέβαια μπορείς κάποιες φορές να παραμερίσεις,κάποιες άλλες να της βάλεις τρικλοποδιά ή και να την κοντράρεις ακόμα,δεν είναι ανάγκη να πάμε μόνο για το χ…..η εκπληξη του διπλού αποδίδει.
Τάδε έφη ένας φτωχομπάσταρδος αγουροξυπνημένος
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
30 Οκτωβρίου 2012 at 12:51 μμ
παρόλα αυτά με τα οποία δε διαφωνώ, εγώ εννούσα πως στο κείμενό μου δεν υπάρχει το γράμμα «χ»
άλλοι , γράφοντας «χ» εννοούν «φιλιά»
χχχχ (over for ever)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
31 Οκτωβρίου 2012 at 3:34 μμ
Καλά εννοείται ότι δεν αναφεροσουν στην ισόπαλία απλά άδραξα την ευκαιρία και σουρρεαλίστικα κομματάκι, un peu που λέτε κι εσείς της Βαστίλης
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
30 Οκτωβρίου 2012 at 8:50 πμ
Στα Άλση του Πραγματικού δεν μπορεί να πάει κάποιος φορτωμένος με όλα τα σκουπίδια της Ερήμου.
Γιατί ερημιά θα βρει κι εκεί. Μια Έρημο μέσα του, και μια Έρημο έξω του.
Ξεφορτωθείτε τα «σκουπίδια» σας κι ελάτε παρακάτω ωρέεεε!!!
Καλημέρααα!!! 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
30 Οκτωβρίου 2012 at 12:23 μμ
Συλλέκτες
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
30 Οκτωβρίου 2012 at 12:48 μμ
οι συλλέκτες της εξαίρεσης ή οι καλλιεργητές στιγμιαίων συμβάντων σας χαιρετούν και σας ευχαριστούν
καλημεράκος!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
30 Οκτωβρίου 2012 at 3:10 μμ
Χ=άγνωστος παράγοντας ή μεταβλητή.
Χ=22ο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου
Χ=γράμμα που προφέρεται με μισάνοιχτο στόμα,χωρίς καμία εξωτερική σύσπαση του προσώπου.
Χ=απών γράμμα
Θα έρθει η μέρα που και το χ θα πάρει θέση στο κείμενο.Τότε θα προφέρεται με σύσπαση.. Μέχρι τότε κυνήγα τα/”τους”…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
1 Νοεμβρίου 2012 at 10:49 πμ
a satisfied mind…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
31 Οκτωβρίου 2012 at 11:36 μμ
ο άγνωστος χ 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
1 Νοεμβρίου 2012 at 10:57 πμ
ή το σταυροδρόμι…
αντι καλημέρα σου!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
1 Νοεμβρίου 2012 at 2:26 μμ
kalimera me ftwxa greeklish- my new work station does not support greek characters 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
1 Νοεμβρίου 2012 at 7:07 μμ
🙂
καλησπέρα σου!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
2 Νοεμβρίου 2012 at 6:46 μμ
Anna.Niarakis@gmail.com– στείλε μου ένα μαιλ- δεν βρίσκω το δικό σου εδώ (είμαι ανεπίδεκτη)- σου έχω μια πρόσκληση 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
2 Νοεμβρίου 2012 at 8:44 μμ
katabran@gmail.com
καλησπέρα σου
άννα (κι εγώ)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
4 Νοεμβρίου 2012 at 3:01 πμ
Έχεις δίκιο. Για το μόνο πράγμα που οι άνθρωποι μεγαλώνοντας δεν λένε να μάθουν με τίποτα είναι – όχι η ιστορία- αλλά από την ιστορία. Άν ήταν έτσι η πραγματικές αξίες της ζωής θα βρίσκονταν σε μία άλλη διάσταση. Μαζί μ αυτήν και μεις.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
4 Νοεμβρίου 2012 at 6:59 μμ
Μου αρέσει!Μου αρέσει!