γεια σου αναγνώστη μου…
ήρθε το σαββατοκύριακο και νιώθω μια χαρά απερίγραπτα ήρεμη που θα μείνω μόνη με τις μουσικές, τα βιβλία, τις ταινίες μου, τα ζωάκια μου … και την καρδιά μου!
μα είναι κάποιοι που δεν μπορούν να καθήσουν μόνοι μέσα σε ένα δωμάτιο…
από αυτούς βέβαια κάποιοι πολεμάνε τούτη τη φοβία από το ντιβάνι ενός γιατρού…
άλλοι έχουνε σαν κι εμένα κάπου εκεί κοντά ή κάπου αλλού μακριά, μία καρδιά, δύο ή τρεις, να νιώθουν φύλακες της ανάσας της ή της σκέψης της τα βράδια…
άλλοι έχουν ή κάνουν παιδιά…
κι άλλοι … συμμαζεύουν ζώα!
θυμάμαι ένα παλιό ρητό για την προέλευση των ανθρώπινων δεινών…
και μπορώ να μείνω μόνη … μια χαρά!
να κοιμηθώ και να ξυπνήσω μόνη … μια χαρά!
κάποιοι όμως, ξυπνούν ξαφνικά από το όνειρο της ευμάρειας, αφού για καιρό περιόρισαν την ιδιωτική τους σφαίρα για τις αχόρταγες ανάγκες μιας στείρας και ματαιόπονης επικοινωνίας, θεμελιωμένης στην κατανάλωση…
κάποιοι όμως, ξεχνούν να ιδιωτεύουν στον προσωπικό τους χώρο, φέρνουν κόσμο και κοσμάκη στο δωμάτιό τους, και κάνουν χιλιάδες φίλους στο λεπτό…
αρκεί να μεταμφιεστούν από λίγο έως αρκετά, να κρύψουν, όπως κάνουν τα ζευγάρια τον πρώτο καιρό της σχέσης τους, τα βράχια, τα βράχια πάνω στα οποία θα δοκιμαστεί,αναγνώστη μου το δεκάλεπτο της φήμης του ευφυούς ανθρώπου…(μισώ τους αμερικάνους!)
ξεχειλώνονται, τσιτσιδώνονται, φτιασιδώνονται και πατάνε το κουμπί…
αν κάποια στιγμή αυτή η αποθέωση του φαίνεσθαι τους προκαλέσει δυσανεξία, μπορεί να φύγουν, μα ό,τι έκανε, ο faux εαυτός τους θα μείνει για πάντα μέσα εκεί, δεν θα μπορεί να σβηστεί…
το προπατορικό αμάρτημα έγινε ηλεκτρονικό, μιλά πια γλώσσα δυαδική, αυτός ο πλαστός εαυτός έχει καταγραφεί στα αρχεία του Μαρκ Ζούκερμπεργκ !
η «ιδιωτική» τους ζωή κι αυτό που φάνταζε ως ελευθερία, ως ειλικρίνεια, ως πολιτισμός, είναι ένα τατουάζ κάλπικο, που βάρεσαν πάνω στο δέρμα της ψυχής τους…
they all looking the same to me…*
μ’ αυτό το σκεπτικό θέλω να «βγω» από το φατσοτεφτέρι, όπου, πρόσεξε αναγνώστη μου, είσαι ελεύθερος να φύγεις, εξηγώντας, όμως, πρώτα το γιατί…
οι λόγοι είναι πολλοί…
κυρίως κουράστηκα από την αδιάλειπτη ανάγκη αυτοεπιβεβαίωσης, την κουταμάρα, την επιδειξιμανία στην πιο ανιαρή της μορφή, το νεοπλουτισμό του πνεύματος, τον «αθώο» χαφιεδισμό, τον παλιό καλό μικροαστισμό…
δεν κεφάρω να βλέπω τον «μπάτσο», να κυνηγάει την ηδονή…
βέβαια όλα αυτά, με κούραζαν και πριν μπω γραφτώ στα φατσικιτάπια, η μαζικοποίησή τους μου έλειπε…
κι όταν ρίχνω εκεί τα αισθήματά μου και τις σκέψεις μου , νιώθω σα να ρίχνω στον Καιάδα τα παιδιά μου σα να μην τα αγάπησα ποτέ…
κάτι δευτερευόντως κουραστικό για μένα, είναι η ανάγκη των ανθρώπων να ακολουθήσουν, να γίνουν οπαδοί κάποιων κενανθρώπων…
λες αναγνώστη μου, να χάσαμε τα μπράβο έξω και τα ψάχνουμε άψυχοι κι ασώματοι εκεί;
η όλη φάση μου ‘βγαζε αρνητικά συναισθήματα, μ’ έκανε να παραλογίζομαι, να υποψιάζομαι, θυμίζοντας παρενέργεια ναρκωτικού… μού θύμιζε κάτι όσο επουσιώδες άλλο τόσο ενδιαφέροντος επιστημονικού χρείας…
καταλήγω όσο κι αν έχω καλές προθέσεις πως δεν νομίζω ότι υπάρχει ουσία εκεί μέσα…
το ζήτημα πρέπει να αφορά την «ελευθερία» μάλλον!
διότι τελικά, ίσως το πιο απόρρητο πράγμα θα πρέπει να ‘ναι αυτή…
δηλαδή, να ‘ναι κανείς ελεύθερος, αλλά να μην τον νοιάζει αν το γνωρίζουν οι άλλοι…
αν τελικά «βγω», θα στεναχωρεθώ, επειδή είναι όλοι τόσο καλοί, τόσο ευαίσθητοι, τόσο πνευματώδεις εκεί μέσα…
μη γελάς με κάτι τέτοιο αναγνώστη μου, είμαι σίγουρη πως τους μάζεψε όλους το φατσοτεφτέρι και γι’ αυτό δεν βρίσκουμε κανέναν εκεί έξω…
τελειώνοντας όσα είχα να πω, θα επιστρέψω εκεί έξω ή πιο βαθιά μέσα μου, ένα αυτά τα δύο…
θα τεντωθώ, θα εκσφενδονισθώ έξω, τώρα, που, παρ’ όλο που ο κόσμος δεν βγαίνει, τα δεινά του πληθαίνουν…
* You all looking the same to me, ο ακριβής τίτλος άλμπουμ του βρετανικού συγκροτήματος Archive.
Katabran's Blog 
15 Ιανουαρίου 2011 at 3:02 μμ
Έξω λοιπόν..εξω όπου αναπνέεις αέρα..λίγο μολυσμένο βεβαια αλλα αερα.
Θα δεις ανθρωπους να κλαίνε,να γελουν,να αγκαλιάζουν ,να αρπαζονται, να συμφωνουν να διαφωνουν,να ζουν.
Εξω για να συμμετεχεις σε ότι θες εσυ να συμμετέχεις..έξω για να έχεις που και που την ευκαιρία να πας μια εκδρομή,να μυρίσεις ένα λουλουδι,να κάτσεις κάτω απο ένα δέντρο να δεις ένα ποταμι να τρεχει.
Η κυβερνοσυλλογή γραμματοσήμων-«φίλων» είναι μια μοδα βασισμένη στη μοναξιά…βρίσκω φίλους…δεν είμαι μόνος…φιλους φιλους..κοιτα αυτή την εβδομάδα έκανα άλλους 50…είμαι δημοφιλής…επιβεβαιώνομαι.
Ναι είμαι στο φατσοτεφτερι αλλα με όσους επικοινωνώ απο μέσα έχω βρεθει απο κοντα ,μιλάω στο τηλέφωνο κι έχω πιει και μια μπύρα..επαναλαμβάνω με όσους επικοινωνώ όχι με όσους με βαζουν στη συλλογή τους.Δε βαριέσαι μια εμπειρία είναι και όσο δεν είναι συνήθεια μπορουμε να κάνουμε κα πλάκα με αυτή.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
15 Ιανουαρίου 2011 at 6:03 μμ
παντοτε ελεγα πως για μενα η χρησιμοτητα του ηταν η προωθηση της σελιδας μου, μεχρι που παρατηρησα γνωστους μου να γινονται σκλαβοι του. Τοτε καταλαβα πως μπορει να ειναι πολλα περισσοτερα.
Δε χωρισω τη ζωη μου στο εντος και εκτος. Δε θελω να καθοριζομαι γεωγραφικα :[
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
16 Ιανουαρίου 2011 at 11:16 πμ
«καταχώρηση τσι μέρας» για το Σάββατο σύμφωνα με την ομώνυμη ενότητα του yannidakis, η καταχώρηση σου τούτη.
Καληνωρίσματα :[
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
16 Ιανουαρίου 2011 at 12:59 μμ
Katabran,3 πραγματακια,
1)Ξενερωσα που η νεα ταινια του πολυ αγαπημενου μου Ντεηβιντ Φιντσερ,ηταν μια ταινια για το facebook.Σιγα το θεμα,σιγα τον πολυελαιο.Ωραια ζητηματα η αποξενωση και η αλλοτριωση,αλλα το facebook ειναι τοσο κενο νοηματος και περιεχομενου που δεν αφορα ουτε καν αυτα.Εχω μπει καποιες φορες απο λογαριασμο φιλου κ καθησα επι αρκετη ωρα για να ανακαλυψω παλιες γνωστες και γνωστους.Μετα θυμηθηκα οτι για να εχεις κοψει απο καποιον,ποτε δε φταινε οι αποστασεις γιατι ολο κ καποιος λογος θα υπαρχει,
και μετα αποφασισα να μη ξαναμπω στο facebook γιατι δεν υπηρχε λογος.
Ειμαι επαγγελματιας στο να χανω τον χρονο μου σε μπουρδες,
αλλα μεχρι ενα σημειο!
2)Οταν βρεθω με κοσμο εξω,ειμαι πολυ κοινωνικος(ειδικα μετα τη τριτη τεκιλα!)
Οταν καθομαι σπιτι με γυναικεια παρεα,ακομα καλυτερα γιατι εχω βαρεθει τα εξω(και τις τεκιλες,προτιμω τωρα τη κοκα κολα!)
Οταν καθομαι σπιτι μονος και παλι μια χαρα ειμαι,μπορω να ασχοληθω με πραγματα οπως βιβλια,μουσικη,μπλογκς,ουτε που καταλαβαινω ποσο ευχαριστα και γρηγορα περναει η ωρα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:Πολυ θετικη διαθεση οπως βλεπεις,αλλα δεν ημουν παντα ετσι(a lot of depression in my life,φτου φτου μη με ματιασω!)
3)Οι archive ειναι το αγαπημενο μου συγκροτημα -ανακαλυψη της τελευταιας πενταετιας(μαζι με tea party και jesus and mary chain.
Eχω ολα τα cd τους..Aυτοι κ αν ειναι depression!
4)Σε ζαλισα κυριακατικα με τη λογοδιαρροια,χαιρετω!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
16 Ιανουαρίου 2011 at 3:16 μμ
Το φατσοτεφτέρι όπως λες, το φατσοβιβλίο όπως λέω είναι μια μικροκραφία πια των λεγόμενων ρεαλιτι τύπου Big Brother…. Επέλεξες να μπεις μέσα εκεί με σκοπό να ανακαλύψεις «χαμένους» ποιητές … μιας άλλης εποχής …που κάποτε έζησες.. και είναι πάλι άλλοι που μπήκαν απλά από το πολύ μπλα μπλα .. για να εξερευνήσουν την μικρή αυτή δικτύωση ατόμων…
Πόσο δίκιο έχεις σε όλα όσα αναφέρεις… για το περιβάλλον ετούτο. Προσωπικά, πλέον δεν με αγγίζει .. σαν περιβάλλον αλλά θεωρώ ότι κάποιοι/οιες εκεί μέσα έχουν προβάλλει ένα άλλο μικρόκοσμο που είναι εξίσου όμορφος με το μικρόκοσμο του μπλογκινγκ!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
16 Ιανουαρίου 2011 at 6:04 μμ
Έχει καταντήσει ψυχαναγκασμός η συμμετοχή στο φατσοτεφτέρι και η ανάγκη για περισσότερους friends και likes. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Άλλωστε και η δική μου ανάρτηση μιλούσε για ακριβώς τα ίδια πράγματα αλλά με πεζό λόγο.
Καλό σου απόγευμα.
Δυστυχώς το Σαββατοκύριακο τελειώνει…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
17 Ιανουαρίου 2011 at 10:26 πμ
καλημέρα και καλώς ήρθες στα μέρη μας…πολίτη τελευταίε!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
17 Ιανουαρίου 2011 at 12:17 μμ
Καλώς σας βρήκα… 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
16 Ιανουαρίου 2011 at 7:57 μμ
Την αποψή μου τη ξερεις.Δεν έχω μπει και ούτε σκοπεύω να μπω ιδεολογικά μιλώντας.
Δε κατηγορώ όσους μπαίνουν διοτι δεν είναι κακο πραγμα η περιέργεια όλες τις φορές.
Αλλα οταν έβλεπα κάτι μαλακισμένα στη πρώην δουλειά μου αντι να βγαίνουν έξω ή να μιλάνε στο τηλέφωνο να επικοινωνούν μέσω φατσοβλιβλιου ε τοτε πια είπα μέσα μου «Αλέκο για τα μπαζα παμε ολοταχώς».Μιλαμε για άτομα που γνωριζόντουσαν έτσι?Άσε πια το κόλλημα με τις συλλογες φίλων..χο χο χο.Φιλοι άτομα που δε θα συναντηθουν ποτε,δε θα μιλήσουν ποτε και έχουν κανει πρόσκληση ο ένας στον άλλον χωρίς να γνωρίζονται.Φυσικά να μη παραλείψω να αναφερθώ και στις περίφημες ομάδες…..»σώστε την Ελλαδα»,»φερτε τα κλεμμένα», «μάνα θελω λεφτα»,μεχρι και ομαδα «να φύγει ο Δαλουκας απο τους πινακες διαιτησίας είδα»…μιλάμε για ψαγμένα άτομα!!!!!
Αμα κατεβεις στο δρόμο σε λένε τραμπουκο και αναρχικο(απο κει να καταλάβεις για τι γκα γκα μιλάμε) και αν «αντισταθεις» απο το φασεμπουκ λέγεσαι μαγκας……μωρε σα τη Πανιωνάρ τίποτα σου λέω,χε χε
Φιλιά
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
17 Ιανουαρίου 2011 at 9:33 πμ
Να ξερες πόσες φορές έχω γίνει σκληρή με τον εαυτό μου που μένω ακόμη εκεί…
Να ξερες πόσες φορές κοιτάω την οθόνη και θέλω να ουρλιάξω από αυτά που βλέπω…
και να ξέρες πόσες φορές ξαναπέφτω στην παγίδα για λίγη εικονική επικοινωνία μόνο και μόνο γιατί είναι ο πιο φθηνός τρόπος (το τηλέφωνο έχει γίνει πολυτέλεια πια… για διασκέδαση έξω δεν το συζητώ)
Έγω έχω καεί από αυτό το μαραφέτι όμως εκεί ακόμη… νομίζοντας ότι το χρησιμοποιώ όπως και όποτε εγώ ορίζω… νομίζοντας…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
20 Ιανουαρίου 2011 at 9:17 μμ
Δεν το εκτίμησα …ΠΟΤΕ…
Είμαι αναγκασμένη να το επισκέπτομαι,
για δύο-τρεις αξιόλογους ανθρώπους….για την γραφή τους….
και για τον λόγο ότι δεν τους βρίσκω αλλού να τους διαβάσω.
Συμφωνώ με ό,τι έγραψαν οι προηγούμενοι…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!