να με διαβάσεις και να με καταλάβεις σαν ανοιχτό βιβλίο!
στον όλο και φτωχότερο εφοδιασμό της κάθε σελίδας μου με νήμα να με δέσεις αναγνώστη μου …
γιατί δρω χωρίς ευθύνη μα με τη δικαιοσύνη άγραφου νόμου και εγγυώμαι τις βασικές δραστηριότητές μου…
αυτή η καινούρια μου διατύπωση, γύψινη υποδοχή της ζωής μου που στηρίζεται στα μάτια σου…
διότι δυο βλέψεις που καταλήγουν σε κάθε καρδιά, θριαμβεύουν έστω και μετά βίας…
κι αν αναγνώστη μου, κάποιοι αδυνατούν να επινοήσουν άλλους κόσμους, ας τραπούν σε φυγή στους έξοχα οργανωμένους τους δικούς τους…
εμείς ευτυχείς με το δικό μας νήμα που δένει τις σελίδες μας , υποκινεί μουρμουρητά και συντηρεί το πιο εύθραυστο του είδους του ανθρώπινου,κατόρθωμα… πορευόμαστε!
υγ. εδώ στην επαρχία, αν ρωτήσεις κάποιον που δέθηκε σκληρά στη ζωή του, πώς είσαι άνθρωπέ μου; θα σου απαντήσει, πορεύομαι…
Katabran's Blog 
23 Αυγούστου 2011 at 3:38 μμ
Ωραιοτατος συνδυασμος εικόνας και λόγου!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
23 Αυγούστου 2011 at 5:52 μμ
Katabran, σαν ανοιχτο βιβλιο δε μπορω να σε διαβασω,
αλλα οταν σε διαβαζω,
προσπαθω να εστιασω περισσοτερο σε αυτα που αισθανομαι διαβαζοντας τα λογια σου παρα στη κατανοηση τους,
γενικα προτιμω το δευτερο, αλλα στη περιπτωση σου, το πρωτο βοηθαει περισσοτερο τον αναγνωστη σου!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
23 Αυγούστου 2011 at 5:55 μμ
πώς πέφτουν συγχρόνως κάποια σημεία..
απίστευτη είσαι!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
23 Αυγούστου 2011 at 6:16 μμ
Ομορφιές! Και αυτό το επαρχιώτικο πορεύσου…το κάτι άλλο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
23 Αυγούστου 2011 at 7:33 μμ
έτσι … κάπως έτσι
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
23 Αυγούστου 2011 at 8:26 μμ
Eνα «ανοικτό» βιβλίο δε το καταλαβαίνουν όλοι το ίδιο.
Μπορει κάποιος να περάσει πάνω απο τα νήματα ωστε να τα αφήσει ανεγγιχτα.Περίεργη υπόθεση το διάβασμα γι’αυτ΄και τόσο μαγευτική.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
23 Αυγούστου 2011 at 8:29 μμ
κι επειδή είμαι στις καλές μου αναγνωστριά μου voila une chanson
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
24 Αυγούστου 2011 at 5:44 μμ
εύκολο είναι να πορευόμαστε εδωμέσα νομίζεις; τι ανοιχτό βιβλίο, κατάκλειστο είσαι καταβάθος τού λόγου σου 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
25 Αυγούστου 2011 at 11:46 πμ
Πάντως και στη διπλανή απ’ τη δική σου επαρχία, όπου… εγκαταβιώνω εσχάτως [ζω… αφημένος, δηλαδή] το ίδιο λέν[μ]ε: πορευόμαστε. Ο καθένας στο δικό του μονοπατάκι κι όλοι μαζί στη λεωφόρο των ανθρώπων.
Καλημέρα!!! [παραπονιάρα 😀 ]
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
29 Αυγούστου 2011 at 9:39 πμ
καλημέρα πατριώτη!
🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
30 Αυγούστου 2011 at 2:48 μμ
πφφφφφφφφφφφφ!!!!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
30 Αυγούστου 2011 at 4:27 μμ
ζέστη ε;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
29 Αυγούστου 2011 at 8:41 μμ
η αγάπη δεν μπαίνει σε καλούπια
buy buy kitty
x
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
30 Αυγούστου 2011 at 12:53 μμ
δεν…αλλά,φεύγεις;τι αποχαιρετισμός είναι αυτός;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
30 Αυγούστου 2011 at 2:47 μμ
εκεί που νομίζεις οτί φεύγω
εγώ θα έρχομαι
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
1 Σεπτεμβρίου 2011 at 7:29 μμ
Πολύ τρυφερό, μόνο αυτό έχω να πω
Μου αρέσει!Μου αρέσει!