να ένα σπίτι μουσικής!
είναι φτιαγμένο από μουσικά λιθάρια, από μουσικές πέτρες…
οι τοίχοι του, όπως τους χτυπούν σφυράκια, κάνουν όλες τις νότες πιθανές…
ξέρω ότι υπάρχει ένα ντο δίεση πάνω από τον καναπέ, το φα, πιο οξύ, βρίσκεται κάτω από το παράθυρο, το πάτωμα είναι ολόκληρο φριαγμένο από σι ματζόρε, σε μια ερεθιστική απόχρωση…
υπάρχει μια εκπληκτική ατονική, σειριακή πόρτα: αρκεί να την αγγίξεις μόλις με τα ακροδάχτυλα για να παράγεις ένα σωρό αλά Νόνο – Μπέριο – Μαντέρνα…
να ωθήσεις σε παραλλήρημα τον Στοκχάουζεν, ο οποίος στην εικόνα εισχωρεί πιο δικαιωματικά από άλλους, μ’ εκείνο το «χάουζ» , «σπίτι» , ενσωματωμένο στο επίθετό του….
δεν πρόκειται μόνο για ένα σπίτι…
υπάρχει μια ολόκληρη μουσική χώρα αναγνώστη μου, που περιέχει το σπίτι – πιάνο, το σπίτι – αρμονία, το σπίτι – φαγκότο…
είναι μια χώρα ορχήστρα…
το βράδυ, οι κάτοικοι, παίζοντας τα σπίτια τους, δυο όλα κι όλα, δημιουργούν όλοι μαζί, δυο όλοι κι όλοι, ένα ωραίο κονσέρτο, προτού πάνε για ύπνο…
τη νύχτα, ενώ όλοι κοιμούνται, οι «φυλακισμένοι» , δυο κι εκεί, παίζουν τα σίδερα του κελιού τους… κτλ…
η ιστορία έχει ξεκινήσει προ πολλού…
////////
μια πέτρα που ρίχνεις στη λίμνη προκαλεί ομόκεντρους κύκλους, οι οποίοι συνεχώς μεγαλώνουν στην επιφάνειά τους, εμπλέκοντας στην κίνησή τους, σε διαφορετικές αποστάσεις, με διαφορετικό αποτέλεσμα, το νούφαρο, τηνν καλαμιά, τη χάρτινη βαρκούλα, και το φελλό του ψαρά…
πράγματα, που το καθένα υπάρχει για λογαριασμό του, στην ησυχία ή στον ύπνο του, λες και τα καλούν στη ζωή, αναγκάζονται να αντιδράσουν, να έρθουν σε σχέση μεταξύ τους…
άλλες αόρατες κινήσεις αναπαράγονται πιο βαθειά, προς όλες τις κατευθύνσεις, καθώς η πέτρα βυθίζεται στη λίμνη μετακινώντας φύκια, τρομάζοντας ψάρια, προκαλώντας!
όταν, μετά, φτάσει στο βυθό, αναταράζει τη λάσπη, χτυπάει τα αντικείμενα που κείτονται εκεί ξεχασμένα: μερικά αποκαλύπτονται, άλλα σκεπάζονται με τη σειρά τους από την άμμο…
άπειρα γεγονότα, ή μικρογεγονότα αναγνώστη μου, συμβαίνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα…
με τον ίδιο τρόπο μια λέξη, που τη ρίχνεις τυχαία στο μυαλό μου, παράγει και κύκλους στην επιφάνεια ή στο βυθό μου και εμπλέκει στην πτώση της ήχους, εικόνες, αναλογίες, αναμνήσεις, σημασίες και όνειρα σε μια κίνηση που δε με αφήνει ποτέ ήσυχη!
Katabran's Blog 