χρωμοσαμπουάν…

γεια σου αναγνώστη μου!

σαββάτο και πρωί δε μου ταιριάξανε ποτέ, αλλά έλα που η τέχνη μόλις σήμερα άρχισε να ξεσπά…

μόλις σήμερα, προσπαθεί να συλλάβει μια μορφή βλέποντας με μιαν ανάλογη φαντασία το παρελθόν…

θα ήταν δύσκολο της δημιουργού, ανήμπορη από τα γεγονότα βλέπεις…

μα έτσι είναι η φύση της, έτσι είναι και η φύση…

έχει το δικαίωμα να μικραίνει, να κονταίνει τα σχήματά της…

πώς θυμήθηκα τώρα τον Ελ Γκρέκο;

χρώμα λούστηκα…

αν δεν είχα την ευκαιρία ή την εαισθησία να συγκινήσω τα υλικά μου μέρη και όχι το θέμα μου, θα ένιωθα αποτυχημένη…

βλέπω  καθαρότατα μόνο χρώμα…

όχι δεν εναρμονίστηκα με το χάος!

πες πως απέκτησα καλλιτεχνική όραση αναγνώστη μου, αυτόνομη και βλέπω μια καρδιά αυτόνομη, ρυθμική, ταυτισμένη με την ίδια τη λειτουργία της δικής μου…

εξάλλου, όλα μπορούν να αλλάξουν στον εξαχρειωμένο κόσμο μας εκτός από την καρδιά, αυτό το λειτουργικό μέρος μας που σκάει από επιθυμίες…

καλά να περνάς αναγνώστη μου, και τα σαββατοκύριακα…