casus belli, habeas corpus, caveat emptor…

 

περπατούσα αργά στην άκρη του πεζοδρομίου…

για την ακρίβεια δεν περπατούσα αλλά πηγαινοερχόμουν…

όπως όταν περιμένεις κάτι ή κάποιον…

το «πέρα δώθε» με σταθερό ρυθμό συνοδεύει την προσπάθειά μου να σκεφτώ πολλές φορές

δεν ξέρω αν χρήζω γιατρικής διευρεύνησης περί νευρικής διευθέτησης αλλά ομολογώ ότι έχω γίνει μαραθωνοδρόμος κατά μήκος του μπαλκονιού μου

έχω μετρήσει και τα βοτσαλάκια του μωσαϊκού να φανταστείς όσο σκέφτομαι «πόσα είναι τα μισά της χιλιάδας»!

να μη ξεφύγω όμως, που λες, πήγαινα πέρα δώθε στην άκρη του πεζοδρομίου, λίγο σκυφτή και με τα χέρια πίσω απ την πλάτη…

ήμουν κακόκεφη και κουρασμένη…

στην άκρη του δρόμου, κάτω απ το ρείθρο υπήρχε μια λακκούβα με βρωμόνερα…

καθρέφτιζα τον πάτο του παπουτσιού μου όταν αντιλήφθηκα το φόντο!

μια τρύπα ουρανού γυαλιζότανε μεσα στη λακκούβα!

πλατς!

νιώθω το πόδι μου να υγραίνεται!

σκύβω και βλέπω το παπούτσι μου και το παντελόνι μου μούσκεμα!

σηκώνω το κεφάλι και βλέπω ένα ταξί να απομακρύνεται…

προλαβαίνω να δω τον οδηγό να καπνίζει και να μιλά στο κινητό…

τους ταξιτζήδες τους αντιπαθώ…

προτιμώ να περπατώ ή να πάρω λεωφορείο…

αυτό όμως παραπήγαινε!

ήταν πρόκληση!

ήταν casus belli, habeas corpus, caveat emptor…

ήταν too much…

ήθελα να πιάσω τον ταξιτζή και να του χώσω τη μούρη στα βρωμόνερα!

να τον αναγκάσω να τα πιει μέχρι τελευταίας σταγόνας!

και μετά…όπως θα ταν παραζαλισμένος, να του ρίξω μια κουτουλιά και να τον αφήσω αναίσθητο στο δρόμο!

να τον κανονίσω!

να τον κανονίσω όπως κανόνισε ο Λένοξ Λιούις εκείνον τον αλητάμπουρα τον Τάισον…*

είχα ξενυχτήσει  κάποτε να δω τον αγώνα εκείνο στην τιβί!

τότε που ο Λιούις είχε κάνει τον Τάισον τουλούμι στο ξύλο!

κάθε μέρα από τότε, όποτε έβγαινα απ το σπίτι έβλεπα χιλιάδες μικρούς Τάισον στο δρόμο!

ήταν πολλοί και μικροσκοπικοί σαν μερμήγκια!

πόσους να πατήσω με το παπούτσι μου;

* «άσχετα από το πόσο δυνατό μπορεί να είναι ένα φαβορί σε έναν αγώνα μποξ, το αουτσάιντερ μπορεί πάντα να κάνει την έκπληξη με μια μόνο μπουνιά…»