Paint it black!!! κιαροσκούρα τα πράματα!!!

σήμερα είχα κάτι πάρε δώσε με κάτι φιλαράκια των καλών τεχνών…

κάτι η ζέστη…

κάτι οι μπογές που άμα τις εισπνέεις σε βαράν στο κεφάλι…

μου ρθε να τους παρατήσω και να ασχοληθώ με κάναν της προκοπής ζω(χ)γραφο!

…

πχ με τον Μικελάντζελο Μερίζι ντα Καραβάτζιο!

…

αυτός λοιπόν ο Καραβάτζιο ήταν μεγάλος τεχνίτης αλλά και παλιοχαρακτήρας απ τους λίγους…

όταν δεν ήταν απασχολημένος να ζωγραφίζει αριστουργήματα που λέτε, πέρναγε τον καιρό του στα καπηλειά και στα καταγώγια μπεκρουλιάζοντας, ενώ μετά, όπως ήταν σουρωμένος, μπλέκονταν σε καβγάδες και σε μαχαιρώματα ή την έπεφτε σε παιδάκια…

πάντα όμως κατάφερνε να τη βγάζει καθαρή!

είχε τα μέσα βλέπετε με τους καρδινάλιους και τους μαικήνες ευγενείς

που είχαν σε μεγάλη υπόληψη την τέχνη του

(πάντα ίσχυε το διαχωρίζουμε την τέχνη απ τον καλλιτέχνη)

ή

(διαχωρίζουμε το έργο απ το δημιουργό)

και άλλωστε…σκεφτείτε

πόσοι μεγάλοι καλλιτέχνες και συγγραφείς

α)δεν είναι σκέτη απογοήτευση όταν τους γνωρίσεις από κοντά

β)τώρα τι να λέμε;

φαίνεται όμως οτι κάποτε το παράκανε αυτός ο ιδιοφυής αλητοκαλλιτέχνης, γιατί αναγκάστηκε να φύγει νύχτα απ τη Ρώμη!

προκειμένου να γλυτώσει τα χειρότερα, πήγε στη Μάλτα…

εκεί που λέτε κάτι φιλόξενα παλικάρια,

ιππότες λέει του Αη Ιωάννη,

τον συμμάζεψαν…

αυτό βέβαια δεν ήταν παράξενο, που τον καλοδέχτηκαν δηλαδή, διότι

α) του ίδιου φυράματος ήταν κι αυτοί

(ιππότες κατ’ όνομα, στην πραγματικότητα υποκείμενα να σε φυλάει ο θεός)

β)τι να λέμε τώρα;

(είχαν γίνει φόβος και τρόμος της μεσογείου με τις πειρατίες και τις επιδρομές)

φτάνει που λέτε ο Καραβάτζιο στην Μάλτα…

νοικάζει ένα ρετιρέ στη Σλίμα…

πανοραμική θέα στη μαρίνα με τα κότερα στο νησάκι Μανοέλ απέναντι!

όπως λοιπόν είχε κονέ με μεγαλοαπατεώνες-μεγαλοεφοπλιστές,

του ανατέθηκε να ζωγραφίσει τον καθεδρικό του Αη Ιωάννη

(μνημειώδες έργο που έχτιζαν τότε με τα κλεμμένα που τους περισσεύανε)

κάθε πρωί που ξύπναγε,

με το κεφάλι του βαρύ απ τα ξενύχτια,

έπινε στα γρήγορα ένα ουισκάκι για μπρέκφαστ

και μετά έπαιρνε το καραβάκι για να περάσει απέναντι, στη Βαλέτα, όπου κι ο τόπος εργασίας…

τα μεσημέρια, όταν έκανε διάλειμμα για κολατσιό,

πέρναγε πρώτα απ το πρακτορείο ξένου τύπου στην Τρικ ιρ- Ρεπούμπλικα,

αγόραζε τη Χέραλντ Τριμπιούν και την Κορριερε ντε λα Σέρα…

μετά με τις εφημερίδες παραμάσχαλα κατευθυνόταν στο καφέ Κορντίνα…

καθόταν που λέτε στη λιακάδα, έπινε το καφεδάκι του, χάζευε τους τουρίστες και ξεφύλλιζε τις εφημερίδες για να ενημερώνεται…

περισσότερο τον ενδιέφεραν οι καλλιτεχνικές στήλες και οι νέες τάσεις!

( με τους εννοιολογικούς, τους μεταμοντέρνους και τις διάφορες παραφυάδες τους που κάναν ξερά κακά, λάμπες από νέον που αναβόσβηναν ον/οφ, μέχρι και καρχαρίες στη φορμόλη)

κι όπως τα διάβαζε, κούναγε το κεφάλι με δυσπιστία…

όχι μόνο αυτό!

δεν μπορούσε να καταλάβει

α)πώς όλες αυτές οι αηδίεςπουλιούνταν μια περιουσία

β)πώς ολόκληρος Μικελάντζελο Μερίζι ντα Καραβάτζιο

(ο γίγαντας του μπαρόκ, ο μετρ του κιαροσκούρο)

δούλευε με τις ώρες κλεισμένος στο ατελιέ ή σκαρφαλωμένος σε σκαλωσιές για ένα μεροκάματο!

με αυτές τις σκέψεις τέλειωνε το καφεδάκι του…

μετά επέστρεφε κακόκεφος και βηματίζοντας αργά για να συνεχίσει τη δουλειά του!

πατούσε το πλέη στο εμ πι θρι του και… έφτιαχνε αριστουργήματα κιαροσκούρα …ακούγοντας ρόλλινγκ στόουνς λένε!