πάλι στον αγώνα…

  

λένε ότι οι μπεκρήδες μπορούν να το κόψουν

εγώ λέω πως αν μπορούν δεν είναι μπεκρήδες

το μαγαζί ήταν αυτό που περιμένει όποιος με ξέρει, σε ένα σκοτεινό δρομάκι του λιμανιού

τοίχοι που εύκολα τους καθάριζες με τη μάνικα,

σκεβρωμένοι πνευματώδεις γέροι με το ποτό στο χέρι, που ήταν η αμοιβή για τη μέρα

κάθησα στην άκρη του μπαρ, δίπλα σε μια πλάτη…παράξενο αλλά ένιωσα μια άγνωστη θαλπωρή

ο τύπος έπινε ζακόισκι και χάζευε μια παλία τιβί…

μιας και δε μ έπαιρνε να αρχίσω την πάρλα, αναγκάστηκα να πιω αρκετές μπύρες

σέρβιραν μπύρα που την έφτιαχναν τραπιστές καλόγεροι και που, μ’ εξαίρεση το να κοπανάς το κεφάλι σου στον τοίχο, είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να φτάσεις στην αποστασιοποίηση που είναι απαραίτητη για το διαλογισμό…

ποτέ μου δεν είχα ιδιαίτερη ανάμειξη

νομίζω πως η λέξη καβγάς συνεπάγεται να δίνεις

(ή τουλάχιστον να προσπαθείς)

όσο και να δέχεσαι…

ο Αλ ήρθε όταν έδωσα τη γνωστή γονατιά σε ένα ραμολιμέντο που την είδε ανάρπαστος και τη στιγμή που δεχόμουν μια λαβή που ψιλοξεβίδωνε το δεξί καρπό μου και του ‘χωσε το πιστόλι στο ρουθούνι

τον προειδοποίησα , του είπα…

άμα δε γνωρίζεις πώς, δε θα πρέπει να το επιχειρείς, απάντησε και με βούτηξε απ το μπράτσο

βγήκαμε στη νύχτα

πες μου μόνο τα κυρίως του ζήτησα…ισχυριζόμαστε ότι χρειάζονται χρόνια σπουδών στη φιλοσοφία για να βρούμε δουλειά, αλλά είναι απαραίτητα ετσι;

άμα γνωρίζεις κάτι , δε θα πρεπε να μπορείς να το μεταδώσεις σε δείγματα μισοτιμής; Ας ανταλλάξουμε γνώσεις, Αλ! Επέμενα

πάνε για ύπνο, δε ξέρεις που πατάς προφεσσόρα μου!

στο περίπτερο της πλατείας κρέμονταν ήδη οι πρωινές εφημερίδες

η μόνη συμβουλή που μπορώ να προσφέρω σε περίπτωση που αγοράσετε εφημερίδα χωρίς να έχετε ξυπνήσει κανονικά και ανακαλύψετε μια αρκετα κολακευτική φωτογραφία σας στην πρώτη σελίδα, με λεζάντα για μια σκληροπυρηνικιά κακοποιό, που προσκαλεί τους νομιμόφρονες πολίτες να την έχουν κατά νου, είναι να μην πέσετε πάνω σε κολώνα του ηλεκτρικού (εγώ αυτό έκανα)

αμέσως συνήλθα και αποφάνθηκα: δεν πρέπει να αντιδρούμε υπερβολικά με τον τύπο…αλλά να αντιδρούμε

κινητοποιημένη από την επιτάχυνση των γεγονότων , μετά την εξυπνάδα εντος ή εκτός εισαγωγικών θα δείξει του Αλ, μπορούσα να φανταστώ τους αγαπημένους μου συνάδελφους πίσω από μια εφημερίδα να «δες , η Ζοσλιν έχει χτυπήσει τράπεζα», « δεν εκπλήσσομαι, έκανε παρέα με έναν που είναι φυλακή για χρήση», χαχαχα από κάποιους άλλους, τι θα λένε οι άνθρωποι για μένα, ως επί το πλείστον, τίποτα «ή αυτή δεν ήταν που λήστευε τράπεζες ηταν αυτή που έτρωγε απίστευτες ποσότητες σε απίστευτα ακριβά εστιατόρια και έπινε απίστευτες ποσότητες απίστευτα ακριβών κρασιών και έκανε περισσότερο σεξ από το μέσο λογικό θετικιστή;»

νοικιάσαμε ένα αμάξι χρησιμοποιώντας ένα από τα ψευδώνυμα του Αλ

(συνέλεγε ψεύτικα χαρτιά τόσο γρήγορα όσο και όπλα)

ξεκινήσαμε για την επαρχία…

λοιπόν Αλ, τι προτείνεις έτσι όπως τα κανες τα πράματα;

προτείνω να βρούμε τίμιες δουλείες

ποιο Αλ, θα ήταν το κίνητρο για κάτι τέτοιο;

να βγάζουμε χρήματα!

το θεωρείς πιθανό ότι εσύ, ένα βλήμα χωρίς κατάρτιση και μόρφωση, και εγώ, ένα βλήμα χωρίς κατάρτιση αλλά με υπερβολική μόρφωση, θα μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε πόστα που θα μας πλήρωναν καλα, ή έστω κακά;

πολύ αμφιβάλλω…

και δε θα ήταν πιο αποτελεσματικό Αλ να μπούμε σε αυτή εδώ την τράπεζα δίπλα μας και να τους αφαιρέσουμε τα λάφυρά τους;

διότι δεν είναι το χρήμα ένα απαραίτητο εφόδιο για την κατάκτηση του υστάτου καλού, δηλαδή για μια ζωή περισυλλογής;

να αντιτείνω κατιτίς ακόμα;

φτάνει τόσο! Ώρα για δράση!

 

είχε κιόλας αρχίσει να γίνεται λίγο κουραστικό

δεν μπήκαμε στον κόπο να περιμένουμε , μπήκαμε μέσα χαλαρά και ο Αλ ανακοίνωσε τους σκοπούς μας

ένας από τους πελάτες τον χαιρέτησε

Αλ! χρόνια και ζαμάνια! με τι ασχολείσαι αυτόν τον καιρο;

συγγνώμη δε σε φέρνω σε δύσκολη θέση ελπίζω…

έσφιξαν τα χέρια και ο Αλ έπιασε ψιλοκουβέντα ενώ τα έπαιρνε χοντρά από μια ιδιαζόντως χαριτωμένη ταμία

αξιολογήσαμε την επίδοση μας στο αμάξι

ένα λεπτό και είκοσι επτά δευτερόλεπτα για τη δουλειά και είκοσι δευτερόλεπτα για να περιγράψω δέκα χρόνια από τη ζωή μου, συλλογίστηκε φωναχτά ο Αλ

είχα την εντύπωση ότι δέκα χρόνια στη στενή θα ήταν αξιομνημόνευτα, του ειπα

μετά τον τσίγκλησα με την ταμία, ρωτώντας τον γιατί δεν της ζήτησε το τηλέφωνό της

έλα, αφού ήταν κούκλα! τον πίεζα

ήταν όμορφη, αλλά εγώ θέλω ένα κορίτσι χωρίς τίποτα, χωρίς ούτε ομορφιά

οι μπάτσοι είχαν πάρει μπροστά…

είδα το περιπολικό (ναι σκόπιμα λανθάνω)

ερχόταν προς τα μας, υποθέτω εμάς κυνηγούν αφού τα φώτα τους μπλέδιζαν

δεν υπήρξε ανταγωνισμός – ήθελαν να ζήσουν

καθώς οδηγούσα κατευθείαν πάνω τους, δήλωσαν αυτή την επιθυμία τους στρίβοντας και βγαίνοντας από το δρόμο

δεν το είχα σχεδιάσει, αλλά συνειδητοποίησα ότι, αν δεν είχαν κάνει εκείνοι πίσω, δε θα είχα αλλάξει πορεία

 

ο Αλ εκτόξευσε το περιεχόμενο του στομαχιού του έξω απ το παράθυρο

φτάσαμε με τα χίλια έξω απ την πόλη και γυρίσαμε σπίτι με το λεωφορείο

στα σκαλιά περίμενε ο Ζιλ με μια πράσινη σαμσοναϊτ και ένα τριαντάφυλλο

φεύγεις; Τον ρωτώ

μαζί! μαζί φεύγουμε βλίτο, απαντά και μου φέρνει το τριαντάφυλλο στο κεφάλι!

Αλ, πήγαινε να ψωνίσεις, θέλω να γεμίσεις το ψυγείο! είπα, αντί να ομολογήσω πως θέλω να ξεμοναχιαστώ με τον ταμία…

έβγαλα το Θαλή από την τσέπη μου και τον ακούμπησα πάνω σε ένα λαδόχαρτο με υπολείμματα τυριού

έβγαλα τα ρούχα μου και με ακούμπησα πάνω στο περβάζι

ο Ζιλ έκανε ένα μορφασμό αηδίας…

έλα τώρα Μπισού, μου τη δίνουν οι Comme il faut, χαλάρωσε ένα πλάσμα του θεού είναι κι ο Θαλής!

ήξερες πως στην Ινδία υπάρχουν άνθρωποι που τιμούν τους αρουραίους, τους θεωρούν προστατευτικά πνεύματα και καλότυχους;

αυτό τον αποστόμωσε, μάζεψε το Θαλή και τα υλικά του αγαθά και μου πρότεινε να καλυτερέψουμε τον κόσμο…

μετά την απίστευτη επιτυχία του εγχειρήματος αφέθηκα εν υπτία στάση να σχεδιάζω την επόμενη κίνησή μου ενώ ο Ζιλ συμμάζευε τα ρούχα του…

όταν έφτασε ο Αλ με τις σακούλες του σούπερ μάρκετ με είχε πάρει ένας ελαφρύς ύπνος

τα δυο αγόρια ετοίμασαν ένα πρόχειρο γεύμα, τσιμπήσαμε και φύγαμε…

ο Ζιλ στην τράπεζα , εμείς θα βλέπαμε…λέγαμε για νότια…

εξυπακούεται ότι χτυπήσαμε τρεις τράπεζες στο δρόμο για Μασσαλία

για την ακρίβεια η υπαρίθμ 3, θα μπορούσε να ονομαστεί οτιδήποτε άλλο εκτός από ληστεία τράπεζας

δε νομίζω πως ο όρος εχει εφευρεθεί ακόμα

ξεκινήσαμε στραβά

ο Αλ άρχισε να τρώγεται με τα ρούχα ενός ταμία, συγκεκριμένα με ένα μοβ πουκάμισο

πώς μπορείς να φοράς κάτι τέτοιο στη δουλειά;δεν μπορώ να το πιστέψω

ο υπάλληλος, δεν είχε ιδέα πώς να συμπεριφερθεί σε έναν επαγγελματία ληστή

συγνώμη είστε ληστής τραπεζών ή ρεπόρτερ μόδας; Το τζάκετ με ξεγέλασε, είναι αληθινό πολυβινίλιο, σωστά;

ο Αλ δεν άντεξε το πόσο λίγα λεφτά υπήρχαν: 4000 ευρώ

που είναι ο διευθυντής; Ρώτησε έξω φρενών

εκείνος εμφανίστηκε χωρίς καθυστέρηση απ το βάθος

ακούστε!το προσωπικό σας είναι αγενές και δεν ξέρει να ντύνεται!

ο ταμίας διέκοψε!

εεεϊ ο παππούς μου είναι τυφλός, δεν έχει φύγει ποτέ απ το χωριό του, αλλά και πάλι δε θα φόραγε τέτοιες αηδίες, υπάρχουν άνθρωποι που λιμοκτονούν στην Αφρική κι όμως ξέρουν να ντυθούν καλύτερα

ληστεύω τράπεζες φλώρε, εντάξει;

αυτά είναι ρούχα της δουλειάς!

πώς μπορείτε εδώ μέσα να υποκρίνεστε ότι αυτή είναι τράπεζα και να έχετε μόλις 4000 ευρώ;

εγώ έχω πάνω μου περισσότερα!

δε μας προειδοποιήσατε ότι θα περνάγατε, είναι ανοιχτή η αγορά σήμερα και το ατμ πήρε φωτιά

ο διευθυντής ήταν έτοιμος να λιποθυμήσει σαν κεραυνόπληκτος, αλλά ο ταμίας αρνιόταν να υποχωρήσει κι ο Αλ εξερράγη αρπάζοντάς τον απ το μωβ γιακά

αναγκάστηκα να μιλήσω:

λοιπόν, να σας πω κάτι;

κρατήστε τα λεφτά σας, δε θα σας ληστεύαμε ακόμα κι αν μας πληρώνατε!

είναι προνόμιο να σας ληστεύει η συμμορία των 3, έβγαλα απ την τσέπη το Θαλή και τον ακούμπησα στο γρανιτένιο γκισέ…προνόμιο!ακούτε;

δε θα ασχοληθούμε με κανένα απ τα κωλοπαραρτήματά σας, ούτε από μακριά, αλλά επιτρέψτε μου να σας διευκολύνω αυτή τη φορά, είπα πετώντας στους γύρω 4000 ευρώ…

 

η υπαρίθμ 2 χαμένη τράπεζα θα μας δεχόταν μεταμφιεσμένους

ο Αλ έβγαλε δυο άσπρες περούκες

εγώ δεν ήθελα καθόλου, κατά κάποιο τρόπο μου φαινόταν υπερβολικά παράλογο να ληστέψεις μια τράπεζα με περούκα και να προσπαθήσεις να περιβάλλεις τέτοιο διάβημα με φιλολογική υπόσταση…

μη γίνεσαι γελοίος, γάβγισα, αλλά τη φόρεσα…

ο Αλ ίσιωσε την περούκα του, φόρεσε τα γυαλιά του και θαύμασε τον εαυτό του στον καθρέφτη

και γαμώ το διαφωτισμο! μεσιέ ε μαντάμ Ρουσσώ!έκραξε…

έκατσα μουτρωμένη στο αμάξι, αλλά δε μου πήρε πολλή ανάλυση για να καταλήξω στο βίαιο συμπέρασμα οτι είτε φορούσα περούκα είτε όχι, είτε όταν λήστευα είτε όταν δε λήστευα τράπεζες , η καριέρα μου ως φιλόλογου είχε τελειώσει…

το να γίνομαι κακότροπη δεν ωφελεί όταν έχω καταρίψει κάθε ρεκόρ εξωφρενισμού…

ο Αλ πήγε χαλαρά προς την τράπεζα

μην κλείνετε την πόρτα στο Διαφωτισμό, φώναξε καθώς πλησίασε σε έναν άντρα που έκλεινε την πόρτα, ίσως και με κάποια βιάση για να εμποδίσει τον τρελλάρα με την περούκα να περάσει

έδειξε μια πινακίδα που λεγε οτι η τράπεζα έκλεινε στις 5:00

ο Αλ διαμαρτυρήθηκε μάταια και με κοίταξε με βλέμμα και τώρατίκάνουμε

αναγκάστηκα να μιλήσω

ο δικός μου βαβυλωνιακός μηχανισμός πάντως λέει 4:56, του είπα, βάζω στοίχημα πενήντα 100 ευρώ οτι μπορώ να σε πείσω ν’ ανοίξεις την πόρτα, πρόσθεσα και του προετεινα το μεταπτυχιακό μου δίπλωμα του ληστή…

έχω κουραστεί να νταραβερίζομαι με αυτούς τους ανθρώπους Αλ, είναι τόσο ερασιτέχνες, μπουκάρουμε;

μετά από σας …

βγαίνοντας του ζήτησα μάσκες για την επόμενη δουλειά…

οτι θες προφεσσόρα μου, εχω μια βαλίτσα μεταμφιέσεις, αρκετές για να ανεβάσουμε όλα τα έργα του Μολιέρου

μπήκαμε στην υπαρίθμ 1 φορώντας μάσκες του Νίτσε…τον διάλεξα γιατί είναι απ τους φιλόσοφους που αναγνωρίζονται εύκολα εξαιτίας του φουντωτού μουστακιού, εξάλλου ένα απ τα πράματα που έχουν σημασία είναι να σαι αναγνωρίσιμος στο χώρο σου, ένα χαρακτηριστικό είναι εξίσου σημαντικό με το να χεις μια ατάκα…

Διογένης το κιούπι, Σωκράτης το κώνιο, Ακυινιλατης το πάχος, Καντ ο αφόρητα βαρετός κλπ

έκανα μια μικρή ανασκόπηση για τον Αλ…

έχεις τόσο χρόνο να αποσπάσεις την προσοχή των ανθρώπων, να γιατί οι άνθρωποι εστιάζουν στο Νίτσε:είναι αυτός με το φουντωτό μουστάκι

λοιπόν τι μπορεί να πει κανείς για το Νίτσε; ρώτησε ο Αλ

τον ενδιέφεραν πολύ οι μάσκες, είπα, στο επάγγελμά μας, είναι ο ειδικός στις μεταμορφώσεις, επίσης αν θέλεις κάτι να στοχαστείς, μπορούμε να αναλογιστούμε την ερώτηση κατά πόσο όλη η μάθηση δεν είναι τίποτε άλλο παρά κάτι επίκτητο, μια προσθετική, είπα

καθόλου κακό, είπε ο Αλ, αλλά για βοήθα με , δεν μπορώ να μπω εκεί μέσα χωρίς λεξιλόγιο

δημιούργησε μια διάλεκτο, δημιούργησε ένα επάγγελμα!

καλημέρα σας κυρίες και κύριοι, επιτρέψτε μου να σας παρουσιάσω τη ζητητική και να σας ρωτήσω αν έχετε μερικές χιλιάδες ευρώ να ξεφορτωθείτε!πώς σου φαίνεται; πρότεινα

η τράπεζα ήταν απ αυτές που είχαν κουδούνι στην εξώπορτα, το πάτησε και είπε

ποτέ δε θα ναι έτοιμοι για το πιο διαβόητο φιλοσοφικό ντουέτο από καταβολής κόσμου!μόνο ο Πλάτωνας και ο Σωκράτης θα μπορούσαν αν μας παρβγούν!

μπήκαμε με αέρα, που παραήταν ληστροτραπεζοεϊδής,εγώ όμως ακόμα αναρωτιόμουν για την τόση λαιμαργία του Αλ για μόρφωση…

αυτή εδώ είναι μια νεοπλατωνική ληστεία τράπεζας, ανακοίνωσε ο Αλ

θα χρειαστεί να προσέξετε πολύ για να καταλάβετε τη διαφορά ανάμεσα σε αυτήν και σε μια πλατωνική δουλειά, για ερωτήσεις στον κύριο από δω, είπε δείχνοντάς με

μια όμορφη κοπέλλα μας έδωσε τα χαρτονομίσματα ενω ο Αλ αστειυόταν

συγχωρέστε με για την αδιακρισία μου, αλλά ,είστε τόσο όμορφη που θα χρειαστεί να ξανάρθουμε…

δεν μπορώ να πω, εξελίσσοταν σε πολύ διασκεδαστικό εγκληματία ο Αλ…

ο διευθυντής ήταν μεγάλος , προσφέρθηκε εθελοντικά λέγοντας

υποθέτω ήρθατε να μας ξαφρίσετε…

όχι ευχαριστούμε, δε θα κάνουμε τον κόπο, είπα

οι προσδοκίες μας ήταν μετριόφρονες και για να είμαι ειλικρινής, η τράπεζα μου φαινόταν σαν παρωδία τράπεζας, με μόνο μια ταμπέλα που λεγε τράπεζα και μια είσοδο, αλλά ο Αλ είχε κέφι για περαιτέρω ληστεία…

γέλασε:μπορείτε να διαβάσετε τη σκέψη μας!χο χο χι χι!ένας τηλεπαθητικός διευθυντής τράπεζας!

είναι σε ένα χρηματοκιβώτιο,αλλά εφόσον με απειλείτε, θα πρέπει έστω και απρόθυμα να σας το ανοίξω…

ο διευθυντής υποταγμένος στις επιθετικές μα ς εκπνοές άνοιξε το απαρχαιωμένο χρηματοκιβώτιο

οφείλω να ομολογήσω οτι από τη δική μου οπτική γωνία η απειλή βίας είναι σχεδόν συμβολική

παρακαλώ μη στρέφεται το όπλο πάνω μου, είπε με πολύ δυνατή φωνή και χωρίς κανένα λόγο, μιας και δεν ήταν κάτι που θα κάναμε ούτως ή άλλως

μέσα στο χρηματοκιβώτιο υπήρχε απροσδιόριστο ποσό χρημάτων σε χαρτονομίσματα των 200 ευρώ, αρχίζοντας με το νούμερο καταχώρησης Ζ 349 50701

μου θύμισε κάτι αλκυονίδες μέρες λέγονατς 40 εκατομμύρια!

έχετε συχνά τόσο πράμα; ρώτησε ο Αλ

όχι, ποτέ δεν είχαμε τόσα λεφτά, αλλά απ την άλλη ποτέ επίσης δε μας έχουν ληστέψει, δουλεύω εδώ τριάντα χρόνια τώρα, περισσότερα πράματα έχουν γίνει σήμερα από ότι οποτεδήποτε…ποτέ δεν είχα κάτι ανάλογο, ήταν συγκλονιστική τελευταία μέρα, αύριο παίρνω σύνταξη, όχι επειδή το θέλω, αλλά από πότε λαμβάνονται υπόψη οι επιθυμίες των ανθρώπων που δούλεψαν πιστά για τριάντα χρόνια;

ήταν ευχάριστος άνθρωπος, είχα διάθεση να του ζητήσω να βγούμε για κανα ποτό, αλλά δεν είχαμε χρόνο…

θα ηθελα να σας προσκαλέσω για ένα ποτό, αλλά δεν έχουμε χρόνο, είπα

ο Αλ έβγαλε μερικά τισέρτ απ την τσάντα

("ίσως τα αισθητήρια δεδομένα μου συνάντησαν τη συμμορία των 3" και "ληστεύω, άρα υπάρχω" καθως και κάτι κονκάρδες "θέλω να ξέρω,,, ή "και τη γνώση και το χρήμα")

ανταλλάξαμε χειραψίες

φτάσαμε στη Μασσαλία αμίλητοι, ήθελα να δράσουμε ο καθένας μοναχός,χωρίσαμε τα μισθά μας…

μετά χωρίσαμε και μεις δίνοντας κάθε μέρα περίεργα ραντεβού, σε περίπτωση που ο ένας απ τους δυο μας δεν εμφανιζόταν..

στον Αλ άρεσε πάρα πολύ το πρόγραμμα…

πήρα τηλέφωνο το Ζιλ και τον ενημέρωσα…

εκείνος ενημέρωσε εμένα ότι η αστυνομία με ψάχνει, ένας πράκτωρ με κουστούμι τον επισκέφθηκε στο διαμέρισμα μας, και να μην τολμήσω να επιστρέψω, και ότι θα ρθει αυτός να με βρει, δεν αντέχει την κωλοδουλειά, δεν αντέχει χωρίς εμένα…

το βράδυ χτύπαγε σε ρυθμό smoke on the water την πόρτα του δωματίου μου

άνοιξα και δέχθηκα την ορμή ενός αφηνιασμένου ταμία που μόλις υπεξαίρεσε το περιεχόμενο του θησαυροφυλακίου της κρεντι αγκρικολ για παρτη σου τσοπανα είπε και με βαλε να κάνω μπάνιο μέσα σε ένα πολύχρωμο χάρτινο σύννεφο ιπτάμενων κολλαριστών μωβ μπιγιέ!

αυτή τη φορά καλυτερέψαμε όχι μονο τον κόσμο, αλλά και παν το συμπαν!

ο Ζιλ βγήκε να αγοράσει γυαλιά ηλίου για τα ξεπλυμένα του μάτια, εγώ μάζεψα το χαρτομάνι και το ζούπηξα στην πρασινη σαμσοναϊτ,την έκλεισα πατώντας την με το γόνατο, ένα μωβ χαρτί προεξείχε, το τράβηξα και το ακούμπησα στο τραπεζακι

έβγαλα απ την τσέπη μου το χαρτάκι με τα μεγάλα γράμματα, τα τόσο ενδιαφέροντα, που το καθένα άξιζε όσο χίλιες εικόνες και όπου ήταν γραμμένο εκείνο το:

"σημασία έχει να ονειρεύεσαι και να προσπαθείς, αν γίνω μαλάκας πυροβόλησέ με…στο…58348531000, Ζιλ Μπισού"

 « θα μπορούσα να σε πυροβολήσω, μόλις έκανες τη μεγαλύτερη μαλακία της ζωής σου», έγραψα πάνω στο μωβ χαρτί, πήρα την πράσινη τσάντα και έφυγα αφήνοντας την πόρτα μισάνοιχτη…

δεν μου πήρε πάνω από 5’ λεπτά να αποφασίσω τι ήθελα να κάνω από δω και πέρα…

 

πήρα ταξί …

στο λιμάνι!είπα

εξασφάλισα μια θέση στην πράσινη τσάντα μου στο σκευοφυλάκιο και ξανά στο ταξί, πήγα στο ραντεβού με τον Αλ…

μου δωσε ένα διαβατήριο χωρίς μεγάλο ενθουσιασμό

ακόμα ζεστό απ την τουρίστρια , του χαμογέλασα

ήταν πραγματικά εθισμένος στα πλαστά διαβατήρια και φυσικά τα καλύτερα πλαστά διαβατήρια δεν είναι πλαστά, για αυτό και ήταν ευχαριστημένος αν και όχι ενθουσιασμένος με το νέο του απόκτημα, ζεσταμένο από τσέπη

γιατί τα χαρακτηριστικά της φράου Κρουγκερ ταίριαζαν με τα δικά μου απόλυτα

ήπια μέχρι σκασμού…

ένας τύπος με κουστούμι καθόταν στο διπλανό τραπέζι

μου μίλησε γερμανικά, πανικοβλήθηκα λίγο…μετά ξέχασα και το πραγματικό μου όνομα…