90!

90!

90 ναι !η …χώρα βρίσκεται στα πόδια μας!

πάντα εξάλλου περίμενε να γίνεται αντικείμενο συζήτησης…

πάντα! γιατί το πρόβλημά της ανέκαθεν ήταν ο χρόνος!

πάντα και ανέκαθεν! απλά ο κόσμος δεν το παραδέχεται ούτε καν στην καθημερινή του ζωή…

«είσαι όσο νέος αισθάνεσαι» λένε…

λάθος! είσαι όσο γέρος, ακριβώς όμως, όσο γέρος λένε τα χρόνια σου! ισχύει για ανθρώπους, σχέσεις, κοινωνίες, έθνη…

κοίτα, μην με παρεξηγήσεις αναγνώστη μου, είμαι πατριωτάκι και δεν υποκλίνομαι μπροστά σε κανέναν από θαυμασμό στη σπουδαία χώρα μου… την αγαπώ σαν τρελλή… αλλά το πρόβλημα μπορεί να τεθεί απλά:

αρνείται να κοιταχτεί στον καθρέφτη…

βέβαια δεν είναι η μόνη από αυτή την άποψη, αλλά ανάμεσα στα έθνη που στρουθοκαμηλίζουν κάθε πρωί σφυρίζοντας, «είσαι όσο νέος αισθάνεσαι», είμαστε ειδεχθής περίπτωση!

ειδεχθής!

εμένα αναγνώστη μου, κάθε πρωί η χώρα μου με πλησιάζει κι ενώ μου το σφυρίζει  φάλτσα της λέω:

άκου, μωρό μου , άνοιξε τα μάτια, διανύεις την τρίτη χιλιετία του … πολιτισμού σου, και τα βυζιά σου είναι πεσμένα και η λύση δεν είναι ένα ενισχυμένο σουτιέν… όμως, κατά τη γνώμη μου, μπορείς να αγκαλιάσεις το χρόνο και την αλλαγή και την εποχή χωρίς να γίνεσαι ιστορικά καταθλιπτική…

δε θέλω να συγκρίνω αναγνώστη μου την ωραία γη μας με άλλη γη… ή με τις ευγενείς αρχές της φιλοσοφίας… αλλά εδώ δεν ήταν που περιλήφθηκε κάθε είδους ειδίκευση; ιατρική, αστρονομία, νομική, φυσική, αισθητική και πάει λέγοντας;

και απ΄ότι γνωρίζω, δεν υπάρχει παράγωγο του ανθρώπινου νου που να μην εμπίπτει στη φιλοσοφία… αλλά, σταδιακά, με το πέρασμα του χρόνου, όλα αυτά τα παρακλάδια αποκόπηκαν απ΄το κυρίως σώμα κι αναπτύχθηκαν μόνα τους… με τον ίδιο τρόπο κάποτε είχαμε αποικίες και αυτοκρατορία και βάφαμε τη γη ελληνική απ’ άκρη σε άκρη… κι αυτές αποκόπηκαν και δίκαια ίσως… επομένως, τι μας απομένει; κάτι που ονομάζεται ένδοξη και περήφανη Ελλάδα, το οποίο, αν θέλουμε να ΄μαστε ειλικρινείς και να αντικρίσουμε την αλήθεια κατάματα, δεν τιμά διόλου σήμερα τους επιθετικούς προσδιορισμούς του… και οι δανειστές αυτού, «ενωμένοι» , όπως οι νοικάρηδες που πληρώνουν τον ίδιο σπιτονοικοκύρη και όλοι ξέρουμε ότι οι νοικιασμένες περιουσίες μπορούν να περάσουν σε καθεστώς χρησικτησίας…

αλλά, μήπως η φιλοσοφία έπαψε να ασχολείται με τα θεμελιώδη προβλήματα της ζωής μόνο κα μόνο επειδή η αστρονομία και τα φιλαράκια της, έχουν ανοίξει άλλο παράρτημα; μπααα… η χώρα μας αναγνώστη μου δε θα ‘χανε ποτέ την ιστορική προσωπικότητά της και για κανένα λόγο λένε… ακόμα κι αν ξεκουμπιστούν από αυτή κάποιοι…

ωωω, νάαατην πάλι! η χώρα μου με πλησιάζει σφυρίζοντας εκείνο το φάλτσο σκοπό, μισό λεπτό να της υπενθυμίσω: βυζιά! διανύουμε την τρίτη χιλιετία και τα βυζιά σου είναι πεσμένα μωρό μου…

δεν είμαστε πια μεγάλοι και τρανοί…

γιατί δυσκολεύονται μερικοί να το παραδεχτούν;

τα μεγάλα, τα τρανά μας βρίσκονται σε μουσεία …

αλλά έχουμε όμορφη γη … μα αυτό που πάντα δε θα χουμε, είναι αυτό που έχουν  οι άλλοι: συσσώρευση χρόνου… χρόνος, αυτή είναι η λέξη κλειδί αναγνώστη μου, κατάλαβες;

αν είσαι μια γρια αραγμένη στην κουνιστή σου πολιθρόνα, στην βεράντα, δεν πηδάς σχοινάκι με τις παιδούλες! οι γριές δεν πηδάνε!κάθεσαι και χαίρεσαι αυτό που έχεις! και το άλλο που κάνεις είναι το εξής: κάνεις τις παιδούλες να νομίζουν ότι οποιοσδήποτε μα οποιοσδήποτε μπορεί να πηδάει αλλά μόνον μια γριά ξέρει να κάθεται και να κουνιέται στην πολιθρόνα της…

υπάρχουν άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο- κλασικές περιπτώσεις ιστορικώς καταθλιπτικών, κατά τη γνώμη μου- που νομίζουν ότι δική μας δουλειά, δική μας γεωπολιτική υπόθεση, να λειτουργούμε ως έμβλημα παρακμής, ένα ηθικό και οικονομικό σκιάχτρο… λες και αφού εμείς διδάξαμε στον κόσμο τον πολιτισμό, τώρα είναι χρέος μας, μια έκφραση του παρατεταμένου χρυσού αιώνα ενοχής της αθηναϊκής συμμαχίας, να καθίσουμε με σταυρωμένα τα χέρια και να αφήσουμε τους άλλους να μας διοικήσουν!

@rχidι@,  λέω εγώ… θέλω να αντιστρέψω αυτό τον τρόπο σκέψης, από αγάπη για τη χώρα μου δεν υποκλίνομαι σε κανέναν, απλά είναι θέμα σωστής παρουσίασης του… προϊόντος…

τί είπες αναγνώστη μου; να σου παρουσιάσω είπες το προϊόν;

λοιπόν, εσύ, εγώ, η ελλάδα, ο πελάτης μας δηλαδή, είναι, είμαστε μεγάλης ηλικίας, μεγάλης ιστορίας, μεγάλης συσσωρευμένης σοφίας… διαθέτουμε σωρό από δαύτη… αν μου επιτρέπεις να επινοήσω μια φράση, ή μάλλον όχι, να πάρω το δικαίωμα της δημιουργίας της, είμαστε ήδη αυτό που άλλοι μπορεί να ελπίζουν να γίνουν… δεν πρόκειται για μεμψιμοιρία,πρόκειται για τη δύναμη της θέσης μας, της δόξας μας… είμαστε οι νέοι πρωτοπόροι… ας πουλήσουμε το παρελθόν μας σε άλλους σα να ‘ τανε το μέλον τους…

αλλόκοτο ε;