μικρόν μικρότατον

άνθρωποι είμαστε;

μια απώλεια από την εποχή της φιλανθρωπίας είμαστε;

μια σκατένια προφητεία περιμένουμε;

λόγια είμαστε!

και διαπερνούμε  όχι μόνο τη  ψυχή  και το νου, μα και όλα τα σημεία του κορμιού 

μ’ ένα κλικ ελευθερώνουμε νότες γύρω μας, μέσα μας

μπροστά μου, ένα άσπρο χαρτί, ένας λευκός καμβάς, ένα λευκό όνειρο

ένα χρώμα και ένα συναίσθημα,  ενορχηστρωμένα

θυμήσου γιατί είμαι αέρας , είπε η έρημος

θυμήσου, μην τυχόν χαθούμε, απάντησε ο κόσμος

θυμήσου πως όσο περισσότερο μιλάμε, τόσο λιγότερο ακούμε, ψιθύρισε ο άνεμος

θυμήσου τα χαμόγελα με κλειστά μάτια, μόνο τα χαμόγελα με κλειστά μάτια μου αρέσουν,τα μικρά χαμόγελα του ύπνου, τραγούδησε η βροχή