ο κόσμος έπαψε να είναι ρεαλιστικός!
και τώρα τι κάνουμε; επιστρατεύουμε τη φαντασία;
αν το κάνουμε, τότε πρέπει με κάποιο τρόπο να αποτυπώσουμε τι υπάρχει κάτω από ένα ας πούμε πεδίο μάχης, δηλαδή τους αγγέλους και τους διαβόλους, τους θεούς με τα παντοδύναμα όπλα τους και τα φαντάσματα…
κάπως λοιπόν πρέπει να φανεί το μεταφορικό κάτω από το χειροπιαστό, αυτό που κινεί τα πάντα, αυτό που σπρώχνει τα πράγματα να συμβούν…
και πώς θα γίνει αυτό;
δεν ξέρω ,ίσως κοιτάζοντας στα σωστά μέρη…
φωτογραφία Robert Frank, Pablo and Andrea, NYC, 1959.
Katabran's Blog 
10 Οκτωβρίου 2016 at 10:29 μμ
Ήταν ποτέ ρεαλιστικός ο κόσμος;
Σταματήσαμε ποτέ να επιστρατεύουμε την φαντασία;
Πάντα δεν είχαμε τους προσωπικούς μας άγγελους και τους προσωπικούς μας δαίμονες;
Πάντα δεν είχαμε κι ένα υπόγειο δικό μας για ώρα ανάγκης, έτσι ώστε να ξεθάβουμε θησαυρούς και να κρυβόμαστε εκεί που και που;
Κι όμως… κινούμαστε….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
11 Οκτωβρίου 2016 at 7:24 πμ
μου αρέσει αυτό που γράφεις
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
13 Οκτωβρίου 2016 at 9:45 πμ
Ωραία κουβεντούλα ανοίξατε, καλημέρες
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
11 Οκτωβρίου 2016 at 6:00 μμ
[…] Aπό:https://katabran.wordpress.com/2016/10/10/6066/ […]
Μου αρέσει!Μου αρέσει!