“πολλοί έσονται πρώτοι έσχατοι και έσχατοι πρώτοι” *

ίσως σε δέκα χιλιάδες χρόνια, σ’ εκατό χιλιάδες χρόνια, σ’ ενα εκατομμύριο χρόνια, σ’ εκατό εκατομμύρια χρόνια, ο άνθρωπος θα γελάει, θα γελάει, τ’ ακούτε, με όλα όσα σκεφτόμαστε, κάνουμε, λέμε, γράφουμε, με όλα όσα αποκαλούμε δόξα, τιμή, μεγαλείο, ηρωισμό, τέχνες, επιστήμες, κάλλος, ισχύ, μεγαλοπρέπεια, θαυμαστό…

ο άνθρωπος θα έχει λησμονήσει τον άνθρωπο.

Antoine Wiertz, Λογοτεχνικά έργα.

* ο τίτλος ανήκει στο κείμενο που αποτελεί τον πρόλογο του βιβλίο του Υβ Λε Μανάκ :

Le matérialisme saisi par derrière – Propos sur l’ essence humaine, εκδόσεις La Digitale (Bourg de Baye – 29130 Quimperle), 1988.

στο λινκ ανοίγει η μικρού μήκους ταινία casus bellι…»όταν γυρίζαμε τη σκηνή με την ουρά των αστέγων που περίμεναν συσσίτιο, ένας πατέρας, Ελληνας, περίμενε στην ίδια ουρά με την κόρη του. Οταν αντιλήφθηκε ότι κάναμε γύρισμα, η απογοήτευση στο πρόσωπό του με σόκαρε. Βλέποντας αυτή τη σκηνή αντιλήφθηκα ότι η μυθοπλασία έχει γίνει πραγματικότητα.»

Γιώργος Ζώης(σενάριο-σκηνοθεσία)

* [Ματθ. ιθ’30]