παίρνω τις αιτίες, ακούοντας φτηνές απομιμήσεις διανόησης και κόλπα εργασιακά!
αφοσιώνομαι στο χορό και την ποίηση!
ποιήτρια ή χορεύτρια;
ιαμβικός ή πλιέ;
ο καιρός κακός ταιριάζει με τις εφημερίδες…
και η «χορεία» ταιράζει με τη μουσική και την όρχηση…
εγώ δε, ανταποκρίνομαι λόγω της φυσικής ορμής που κάθε φυσικό ον για κίνηση διαθέτει…
σκέφτομαι πως έχω κάνει ένα τρομαχτικό λάθος…
αφενός πήγα με τον Πλάτωνα κι αφετέρου έχω μετατρέψει την ελπίδα σε προσδοκία και έχω καταθέσει το μυαλό μου σε τράπεζα αντιφατικών μηνυμάτων!
σκέφτομαι ότι, με τις απαιτήσεις του ελεύθερου χρόνου μου,
μια λίστα σε μέγεθος πορτοφολιού με ένα τοπ τεν των μεγαλύτερων φιλοσοφικών επιτυχιών, θα μπορούσε να με κάνει να τα κονομήσω, να ξεφύγω από αυτό το πολιτισμικό, ελλειμματικό και αδιέξοδο παρόν, από αυτό το «ξεχειλωμένο θέλω»…
την ακούει και μπαίνει μέσα έξαλλος, κάτι του έχουν σφυρίξει…
«σ’έχω στο χέρι ρουφιάνα» σκέφτεται…
εκείνη τον κοιτάει δήθεν αθώα…
«στην ντουλάπα τον έχεις μωρή;» τη ρωτάει με ύφος εξαπατημένου ψηφοφόρου…
(άχνα)
«δε μιλάει…τη τσάκωσα!», σκέφτεται και ορμάει με δυο, ίσως και τρεις δρασκελιές και ανοίγει την ντουλάπα…
κιχ δε προλαβαίνει να κάνει και πέφτουν πάνω του… Καμυ, Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Αριστοφάνης, Σοφοκλής, Αισχύλος, Νίτσε, Καντ, Ρουσσώ, Καστοριάδης, Μαρξ, Χομπσμπάουμ, Μάρκος Αυρήλιος, Σωκράτης, Μπακούνιν, Ελύτης, Σεφέρης, Ρίτσος, Ρεμπώ και όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά…
χάνει τις αισθήσεις του και δεν παίρνει χαμπάρι τους υπόλοιπους…
όταν συνέρχεται η ντουλάπα είναι άδεια…
εκείνη τον κοιτάει χαμογελαστά και σκέφτεται το αδιανόητο τίποτα*…
όμως, με ένα πλιέ τού ξεφεύγει!
«με όλους πήγες παναθεμά σε;» την κυνηγά…
«δε πρόλαβα, αλλά χρόνος υπάρχει…όχι αρκετός, αλλά υπάρχει!» του απαντάει…
με ένα ακόμα πλιέ εξαφανίζεται από το κάδρο…
«πουτάνα δίψα… με τίποτα δε σε ικανοποιώ!» μουρμούρισε ικανοποιημένος και άρχισε πάλι να ψάχνει για κάποια πρώτη εκτέλεση κάποιου τραγουδιού που κάπου είχε δει… ακούσει… κάποτε…
παρ’ όλα αυτά, »νόημα» εξακολουθεί να υπάρχει σε κάθε εμμονή…
…
«το αδιανόητο τίποτα» είναι τίτλος έργου του Στέλιου Ράμφου, που ο ελλειμματικός εαυτός μου δεν ολοκλήρωσε ποτέ, ίσως επειδή δε βρήκε το «κλειδί» του βιβλίου που είναι η διάσταση ανάμεσα στο συναίσθημα και στη λογική…
Katabran's Blog 
25 Ιανουαρίου 2013 at 7:22 μμ
Πολύ λίγες φορές στη ζωή μου και μετά από πολύ κόπο ενώθηκαν συναίσθημα και λογική…
Κι αυτές δεν ήταν ποτέ διαβάζοντας ένα βιβλίο!
Ciao:)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
25 Ιανουαρίου 2013 at 7:31 μμ
forse …
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
25 Ιανουαρίου 2013 at 8:26 μμ
Λοιπόν μαλάκα….κοίτα στην ντουλάπα.
Προειδοποίηση,παρότρυνση….ότι θες.
Πλιέ,ζετέ…ας χορέψουμε στον δικό μας σκοπό.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
26 Ιανουαρίου 2013 at 10:47 πμ
οπαδική ερωτική παρότρυνση … θέλω!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
25 Ιανουαρίου 2013 at 10:32 μμ
1ον Δίδαγμα:
Δεν ανοίγουμε ποτέ την ντουλάπα! Ποτέ! Θα ξεχυθούν έξω σκελετοί νεκρών καυκάσιων διανοούμενων!
ΥΓ1. Το παρατήρησα αυτό για «τους υπόλοιπους». Αναμένουμε…
ΥΓ2. Δεν ξέρω τους The Fugs, αλλά το τραγούδι τους μού θυμίζει ινδιάνικους σκοπούς της βορειο-νοτιο-αμερικής. Λέω…
ΥΓ3. Τα βιβλία τα πετάμε στην ντουλάπα και τα ξεχνάμε [χωρίς να τα διαβάσουμε]. Νταουνλόντιασα σήμερα 40 [ακριβώς!] έντυπα/βιβλία. Τα ‘βαλα στην σχετική «ντουλάπα» του υπολογιστή και τα ξέχασα ήδη. Γιατί; Δεν μπορούσα να αντισταθώ στον πειρασμό τού να έχω στα «ράφια» μου, το επικό -ίσως- έργο: «Ο Μπρους Λη και ο αντιιμπεριαλισμός του Κουνγκ Φου: Μια πολυπολιτισμική περιπέτεια» [και δεν κάνω πλάκα…]
Καληνυχτάννος! [Πάντα τέτοια 🙂 ]
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
26 Ιανουαρίου 2013 at 10:50 πμ
over! 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
27 Ιανουαρίου 2013 at 11:46 πμ
Καλημεράννος!
Τι ακριβώς εννοείτε μ’ αυτό το «over»; Ότι θα πρέπει να σταματήσω την… εξαγωγή διδαγμάτων; Αμ, δε! Δεν σας τα ‘πανε καλά…
_ _ _ _ _ _
2ον Δίδαγμα.
Δεν διαβάζουμε ποτέ -μα ποτέ!- φιλοφιλόσοφους. Δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα ούτε στη φιλοσοφία ούτε στη σοφία [μας].
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
27 Ιανουαρίου 2013 at 12:35 μμ
με το όβερ εννοώ πως προσέλαβα τις παρεναίσεις σας!
δώστε του λοιπόν!αλλά όχι του μηδενισμού…προσωπικά ακόμα κι αν δε νογάω, που λεν κα στο χωριό μου, πιστεύω πως αν και συστημικός, ο …φιλοφιλόσοφος θεωρεί πως η θρησκευτικοιστορικοκοινωνική παράδοσή μας είναι το ζήτημα και όχι λύση του ζητήματος που αν κατάλαβα καλά είναι ο εθνικός ατομικισμός μας, η απουσία θέλησης κι ευθύνης…
δεν ολοκλήρωσα λοιπόν, διότι βρήκα πάρα πολλά σκόρπια νήματα που έπρεπε να συνδέσω προτού να φανεί κάποιο υφαντό, εκτός αν ο… φιλοφιλόσοφος με δούλευε και κέρδιζε χρόνο από το χρόνο μου υφαίνοντας και ξηλώνοντας
την …προίκα!
καλημεράκος!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
26 Ιανουαρίου 2013 at 2:27 πμ
“το αδιανόητο τίποτα” είναι τίτλος έργου του Στέλιου Ράμφου, που ο ελλειμματικός εαυτός μου δεν ολοκλήρωσε ποτέ,
“με όλους πήγες παναθεμά σε;”
Ναι, αλλά με τον Ράμφο δεν ολοκλήρωσα ποτέ… 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
26 Ιανουαρίου 2013 at 10:55 πμ
Ein Steppenwolf κάψε το σενάριο, ένας fallen hero λιγότερος…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
26 Ιανουαρίου 2013 at 10:52 πμ
ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟΣ ΔΗΔΕΝΙΣΜΟΣ
Δεν το λέω για σένα αλλά για όλες αυτές τις λούγκρες που έχεις μαζεμένες στην ντουλάπα σου, αυτοί οι εμπνευσμένοι τάχα μου δήθεν, ιδεολογικοί εξουσιαστές που μεθοδευμένα αποσκοπούν στην απώλεια της ατομικής μας συνείδησης και βούλησης και την απομάκρυνση από τα πρωταρχικά μας ένστικτα…
Διότι τι να κάνει το παλικάρι, (εγώ συντάσσομαι υπέρ αυτού) όταν η επιβίωση επιβάλει να πάει στη ψωμιέρα ( δεν θα είναι μόνο η ντουλάπα θα ‘ναι και η ψωμιέρα και τα ράφια του ψυγείου που θα ‘χεις αφημένα) να πάρει λίγο ψωμί ο δυστυχής και αντ’ αυτού βρίσκει ένα Καστοριαδη.
Χορταίνει με Καστοριάδη?
Ή το άλλο, όχι ακριβώς αυτό της αναπαραγωγής, αυτό το άλλο που κλείνεις πονηρά το μάτι στο κρεβάτι και την βρίσκεις αγκαλιά μ έναν Arthur Rimbaud, αυτήν την λούγκρα, αυτήν την παλιοαδ……..
Ο Γιάννης ο Κουτρούλης και ο γάμος του, δεν τα παίρνεις στο κρανίο?
Δικαιότατον δίκιο ο δυστυχής
Καλά κάνω εγώ και δεν διαβάζω βιβλία, το μόνο βιβλίο που έχω διαβάσει είναι το εγχειρίδιο σημάτων του ΚΟΚ και αυτό εξ ανάγκης.
Ααααα!!! κάτι πήγα να κάνω παλιά με τους τηλεφωνικούς καταλόγους αλλά εκεί τα βρήκα μπαστούνια,
την έμπνευση μου μέσα…….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
26 Ιανουαρίου 2013 at 12:11 μμ
δηδενισμός;!
από το δήδεν!
αυτό είναι το κίνημά μας!
αλλά το σωστό γράφεται δείδεν!!!
δει δεν…γμτ τα λεξικά μου!
δει : όπως θα δει και θα αποφασίσει…
δεν : όπως δεν πειράζει!
ή είναι πράγματι δη;
από το άγε…δη;
ho ho ho!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
26 Ιανουαρίου 2013 at 12:33 μμ
Εγώ ξέρω (δή+ καταλ. θεν=προσποιητο) αυτά που λες εσύ είναι υψηλή ραπτική…
Κι αυτό για το κίνημα σωστά το εξέθεσες «κίνημα σας»
γιατι εγώ ανήκω άλλο, η αναβίωσης της ξύλινης σκάφης λέγεται….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
26 Ιανουαρίου 2013 at 1:04 μμ
«Εφαρμοσμένη αναβίωση της ξύλινης σκάφης» ήθελα να πω…
Καθότι προοδευτικός ανατολίτης αποκλείω τον ποταμό.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
26 Ιανουαρίου 2013 at 2:02 μμ
από την Πέγκυ Ζήνα μέχρι τον Vic Chesnutt , και από την coco ως τη μοδιστρούλα την ξανθιά μικρούλα , όλοι κάπως υποφέρουν ‘με’ και ‘για’ την εφαρμογή ενός κινήματος…
άφεριμ!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
27 Ιανουαρίου 2013 at 1:58 μμ
Το μεγαλύτερο προτέρημα των φιλοφιλοσόφων είναι ταυτόχρονα και το μεγαλύτερο ελάττωμά τους: η επιμέλεια. Μπορούν να σου αραδιάσουν, εν ριπή οφθαλμού, όλες τις ερμηνείες όλων των γραφών ανά τους αιώνες. Το πρόβλημα είναι ότι όταν… καταδεχτούν να προσγειωθούν στο παρόν, οι ερμηνείες τους είναι… ας μην το πω [Είναι και το ημέρα του Κυρία τους, σήμερα 🙂 ]
Όσο για το ποιο είναι το «ζήτημα» του νεοελληνικού κοινωνικού μορφώματος, εγώ θα περιμένω. Ο φιλοφιλόσοφος έχει αποκηρύξει εμμέσως πλην σαφώς αυτά που έλεγε πριν από 10-20-30 χρόνια, χωρίς ποτέ να αναλάβει την ευθύνη να εξηγήσει το πού ακριβώς έκανε λάθος.
Σε δέκα χρόνια θα αποκηρύξει κι αυτά που λέει σήμερα….
Έχουμε κι άλλες δουλειές…
Και στο κάτω κάτω ας κάνουν μια… σύσκεψη όλοι αυτοί οι επιμελείς, ας εντοπίσουν το «ζήτημα» και τη «λύση» του, κι ας μας το πουν. Για να ‘χουμε να γελάμε εις βάρος όλων τους. Το… ατομιστικό γέλιο δεν λέει τίποτα μπροστά στο… συλλογικό.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
27 Ιανουαρίου 2013 at 9:55 μμ
αλήθεια είναι!το Κυρία τους δεν έχουν!
🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
27 Ιανουαρίου 2013 at 3:32 μμ
ω θεοί, διαβάζω το κείμενο και δεν καταλαβαίνω γρι, συνεχίζω στα σχόλια, χριστό σου λέω! πολύ με αρέσει η ετερόκλητη ατμόσφαιρα εδώ μέσα όμως 🙂 σχεδόν εταιρόκλητη κι επ’ ουδενί κλειστή!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
27 Ιανουαρίου 2013 at 9:57 μμ
συμβαίνει συχνά αυτό εδώ Νέστορα!
ωραίο είναι!
το προτιμώ από τις χαζοκολακείες και τις ψευτοευγένειες!
γιατί να καταλαβαίνεις;
δε χρειάζεται!
τα ξέρεις όλα!
🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
27 Ιανουαρίου 2013 at 10:04 μμ
πφφ, οι ψευτοευγένειες είναι απομεινάρια ξεπεσμένων εποχών. μακριά από μας!
να σου πω, το είχα ξεχάσει οτι τα ξέρω όλα, μερσί για την υπενθύμιση 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
27 Ιανουαρίου 2013 at 10:08 μμ
ωπ, συγγνώμη, ήμουν ευγενικός και σε ευχαρίστησα.
ουπς, μόλις το ξανάκανα…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
28 Ιανουαρίου 2013 at 11:42 πμ
όπως σού λέει κι ο Ράκος, στο παρόν ιστολόγιο – άσυλο ανιάτων μυαλοφυγόδικων, ευδοκιμούν το χιούμορ και η κυνικότητα πρωτίστως του εαυτού και μετά του άλλου…
αν δεν καταλαβαίνει κανείς ότι γράφω, μού αρκεί που γνωρίζω πώς και γιατί το γράφω…
το γράψιμο είναι πάνω απ’ όλα ανάγκη εσωτερική… αν γίνει μοίρασμα, ακόμα καλύτερα!
καλημέρες!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
27 Ιανουαρίου 2013 at 6:49 μμ
Πολύ είναι το περιεχόμενο της συγκεκριμένης ντουλάπας…Για μερικούς αυτό το περιεχόμενο είναι ανάγκη…Κάποιοι θεωρούν ψέμα αυτή την αναγκαιότητα, κάποιοι άλλοι ωστόσο γνωρίζουν την αλήθεια…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
27 Ιανουαρίου 2013 at 9:58 μμ
και μερικοί μας μισούν…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
27 Ιανουαρίου 2013 at 10:22 μμ
Πείτε μου ποιοι μας μισούν, ν’ αρχίσω να σχολιάζω κι εκεί, για να ‘χουν δίκιο που τρέφουν τέτοια αισθήματα αυτά τα #@$&)% για μας τους αγνούς μυαλοφυγόδικους σχολιαστές.
Χα!
Καληνυχτάννος!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
28 Ιανουαρίου 2013 at 11:36 πμ
όσο απολαμβάνω το εμείς γι αλλού πηγαίναμε κι αλλού η ζωή μας πάει, δεν απολαμβάνω τίποτα!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
27 Ιανουαρίου 2013 at 10:20 μμ
@ Νέστορας
Αγαπητέ, τα πράγματα είναι πολύ απλά.
Καταρχάς συγχαρητήρια που δεν καταλαβαίνετε τίποτα [στα δικά μου αναφέρομαι]. Μην πτοείστε! Κι εγώ δεν καταλαβαίνω τι γράφω.
Απλά σ’ αυτό το ιστολογικό άσυλο, εφαρμόζουμε -στα πλαίσια του δυνατού, πάντα- μια παραλλαγή του «διαλόγου» που ευδοκιμεί σε όλο το ελληνόφωνο διαδίκτυο.
Οι παραλλαγές:
1. Δεν έχουμε την απαίτηση να μας καταλαβαίνουν οι άλλοι [αν και -σπανίως- εκτοξεύουμε και κάνα τέτοιο παράπονο, για να μην χάνουμε τη φόρμα μας].
2. Δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να διαβάσετε τη φράση: «διαστρεβλώνεις αυτά που λέω…» Ποτέ. Κανένας μας δεν προσπαθεί να καταλάβει τον άλλο, άρα…
ΥΓ. Ωραίο, αισθητικά, το ιστολόγιό σας. Θα σας διαβάζω κιόλας. Ελπίζω να μην αρχίσω να σχολιάζω… 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
27 Ιανουαρίου 2013 at 10:57 μμ
Tip:
Το καλύτερο σχόλιο είναι το εξής:
Λινκάκι στο γιουτούμπι [αγγλοσαξωνική ροκ μπαλάντα], συνοδευόμενη από «τίτλο» ταινίας [ή βιβλίου].
Κάτι σαν: «Ο Καλός, ο Κακός και ο Τζάνγκο» ή «Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Τίποτα».
Θα σας λατρέψουν όλοι. [Εκτός από μένα. Δεν τα καταλαβαίνω αυτά… 🙂 ]
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
28 Ιανουαρίου 2013 at 11:34 πμ
είδατε τον Τζά(ν)γκο;
αν όχι, να το δείτε, έχει και ωραία μουσική και φιλοσοφημένους διαλόγους!
καλημεράκος και καλοβδομαδιάννος!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
28 Ιανουαρίου 2013 at 11:58 πμ
Καλημεροβδομαδάννος!
Για κει που κινήσαμε, εκεί φτάσαμε, και πάμε παρακάτω… Καλά είναι…
Φυσικά και είδα τον Τζάγκο. Το πρώτο μισάωρο [και κάτι ψιλά], το… σπαγκέτι κομμάτι, δηλαδή, αριστουργηματικό. Μετά, που αρχίζουν οι… σάλτσες, κάνει μια κοιλίτσα. Αλλά μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας. Όπως εμείς έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε την πλάκα μας, το αυτόν έχει κι ο Ταραντίνος…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
28 Ιανουαρίου 2013 at 12:20 μμ
να δείτε λίγο ακόμα, σιγά σιγά θα τα καταφέρετε!
μη σας μονοπωλούν μαναχά οι μυστακιοφόροι γερμανοί… κι ο δρ. Σουλτς έχει πνεύμα!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
28 Ιανουαρίου 2013 at 12:28 μμ
Μα όλο το είδα…
Και γιατί με πειράζετε; Αφού ξέρετε ότι τρέφω μια ιδιαίτερη συμπάθεια για τους μυστακοφόρους νεκρούς διανοούμενους Γερμανούς…
ΥΓ1. Τον κυνισμό που λέτε παραπάνω πού ακριβώς τον είδατε εδώ μέσα;
ΥΓ2. Εξαιρετικά, ως συνήθως, τα μουσικοτεμάχια που σκορπίσατε εδώ μέσα. Μερσώμεν!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
28 Ιανουαρίου 2013 at 9:16 μμ
«τον κυνισμό που λέτε παραπάνω πού ακριβώς τον είδατε εδώ μέσα; »
την τελευταία φορά τον είδα στη γωνία που ήμουν τιμωρία γιατί το πλιέ μου ήταν μαύρα και οι ιαμβικοί μου χάλια!
εμένα πειράζω , εσείς τσιμπάτε;:)
προσέξατε οτι ο Τζάνγκο είχε εντονότερη γράμμωση όταν ήταν κρεμασμένος ανάποδα;
(λολ)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
29 Ιανουαρίου 2013 at 7:29 πμ
Ιχθύος γαρ… 🙂
Στην fish view δεν υπάρχουν γραμμώσεις. Μόνον καμπυλώσεις. Του χωροχρόνου.
Καλημεράννος!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
30 Ιανουαρίου 2013 at 1:11 πμ
χορεύτρια ή ποιήτρια;
ιαμβικός ή πλιέ;
[ μου έχουν καρφωθεί οι στίχοι στο μυαλό, κι ένα χαμόγελο στο πρόσωπο ]
μάγισσα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
30 Ιανουαρίου 2013 at 9:09 μμ
ας μείνει το χαμόγελο μονάχο!
καμιά διάζευξη δε θα θελα να προσθέσω…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!