(Rodin1880, Παρίσι, Μουσείο Rodin)
είναι ιδιαίτερος ο τρόπος με τον οποίο η διαδικασία της σκέψης παίρνει σάρκα και οστά…
είναι ιδιαίτερος ο τρόπος με τον οποίο η σκέψη αποκτά απτό χαρακτήρα…
οι μύες συσπώνται, τα δάχτυλα του δεξιού χεριού εκτείνονται και στρέφονται προς το σώμα με σκοπό να στηρίξουν το κεφάλι, προσπαθώντας να πετύχουν τον αυτοέλεγχο,ενώ το αριστερό χέρι χαλαρό δημιουργεί την αντίθεση…
το ανδρικό κορμί εμποτισμένο με διάχυτη ένταση, ωθεί στην υπόθεση μιας υποτιθέμενης αίσθησης…
άραγε ποια συναισθήματα δίνουν την εικόνα της κίνησης σε μια ανάπαυση;
άραγε το σωστό πλάσιμο και η κίνηση… είναι το αίμα και η πνοή στα έργα;
(Ο σκεπτόμενος,Τσαρούχης, 1936)
ο «Σκεπτόμενος» του Rodin μεταφράζεται με μια δόση ανατρεπτικού χιούμορ σε φιγούρα λαϊκού «Σκεπτόμενου» (1936) με τσιγάρο και ριγέ κοστούμι!
το έργο αυτό αντιπροσωπεύει το καταστάλαγμα της ζωγραφικής στο οποίο θέλουν να φτάσουν οι ζωγράφοι αποφεύγοντας την προοπτική…
ο τίτλος «στοχαστής» ή «σκεπτόμενος», που δόθηκε κάπως ειρωνικά στο ταπεινό αυτό έργο, έχει ένα αντίθετο αίσθημα από τον «σκεπτόμενο» του Rodin που ανήκει σε έναν άλλο κόσμο…δυτικό!
όσο προχωρούσε ο Τσαρούχης στην τεχνοτροπία αυτή έβλεπε το δίκιο και το άδικο των συμφωνούντων και αντιφρονούντων, καταλάβαινε αργότερα πόσο δυσκολότατο είναι να συνενώσει κανείς δυο τεχνοτροπίες, τη σχεδιαστική και την, ας πούμε, ανατολίτικη αντίληψη που περιέχει την χρωματικά επίπεδα…
το έργο αυτό έγινε από αντίδραση προς τις ακαδημαϊκές μελέτες του δημιουργού και την παράδοση…
άραγε μέσα από το χρώμα αναβιώνει μια παράδοση χαρίεσσα και εκφράζεται πλαστικά το ένστικτο;
η σκέψη μου παγιδευμένη σε μια εικονική ενδοτικότητα, σε ανολοκλήρωτες φράσεις, σε ανοίκειες λέξεις, σε αποχρώσες αδεξιότητες και φαινομενικές συμβάσεις, καταστρατηγεί όλους τους κανόνες και όλους τους νόμους της βαρύτητας, διότι με θαμπώνουν οι παρατηρήσεις εξαιτίας της άδικης παρέλασης του τέλειου και των μονομερών απόψεων επί ενός στιγμιαίου ή στοιχειώδους βλέμματος ή χάρη μιας στοιχειώδους ή στιγμιαίας εκδοχής…
Katabran's Blog 
6 Μαρτίου 2012 at 1:57 μμ
όπως λέει και το τάδε, «μη μιλάς. Μάθε να σκέφτεσαι και να ξέρεις πως να μιλάς» :[
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
6 Μαρτίου 2012 at 9:23 μμ
Κι η δική μου η σκέψη να δεις τι κανόνες έχει ανατρέψει….
Τώρα θα μου πεις ποια σκέψη,τέλος πάντων αυτός ο αχταρμάς που έχω στα τοιχώματα του κρανίου και με βασανίζει.
Ο Τσαρούχης ,επι τη ευκαιρία, ήταν απο τους πιο σκεπτόμενους ανθρώπους που είχαμε.
Διαβάζοντας όσα έγραψες σκέφτομαι με τη σειρά μου πως τελικά μόνο σκεπτόμενοι δε θέλουμε να γίνουμε αυτούς τους καιρούς,η σκέψη μας φαίνεται σαν ένα επιπλέον βάσανο.Τόσα χρόνια μαθαμε να δεχόμαστε και όχι να σκεφτόμαστε,είμαστε κομματάκι απροπόνητοι.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
6 Μαρτίου 2012 at 10:01 μμ
Παίρνω αφορμή από την ετικέτα που έβαλες και βγαίνω εντελώς εκτός θέματος για να πω ότι μέχρι πριν από λίγη ώρα δεν γνώριζα ποιος είναι ο Τσαρούχης, το εκπαιδευτικό μας σύστημα από ότι φαίνεται δεν θεωρεί απαραίτητο να μας ενημερώσει για αυτόν άσχετα αν θεωρείται ο γνωστότερος Έλληνας ζωγράφος του 20ου αιώνα..
Στο λύκειο φυσικά το μόνο σημαντικό είναι να μάθεις όλους τους αρχικούς των ρημάτων ή να λύνεις εξισώσεις, τα υπόλοιπα δε χρειάζονται…Σίγουρα όσοι λένε ότι η Τέχνη καλλιεργεί το πνεύμα και την κριτική σκέψη και βοηθά στη σωστή διάπλαση του χαρακτήρα των παιδιών, μας κοροιδεύουν..Και μετά λέμε να γίνουμε σκεπτόμενοι άνθρωποι…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
7 Μαρτίου 2012 at 1:06 πμ
Άν παρατηρήσουμε τη διαδικασία μιας σκέψης και τολμήσουμε να την περιγράψουμε δημιουργείται άλλη μια ντουζίνα σκέψεις για την σκέψη που θέλουμε να περιγράψουμε, οπότε η σκέψη είναι αέναη, πολλαπλασιάζεται, δεν αναιρείται, δεν συνειδητοποιείται πάντα, μεταφέρεται, αλλάζει θέμα και μορφή αλλά δεν σταματά, δημιουργείται, αναιρείται και τις περισσότερες φορές δεν εξωτερικεύεται ποτέ.
Μου άρεσε πολύ η ανάρτησή σου Katabran, καλό σου βράδυ..!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
7 Μαρτίου 2012 at 2:59 πμ
Πολύ όμορφο όπως πάντα το κείμενό σου..(μου άρεσε πάρα πολύ και το χιούμορ του Τσαρούχη…)
Με την αφορμή που μου έδωσε η joker θέλω να πώ οτι διαπιστώνω άλλη μια φορά πόσο άθλιο είναι το σύστημα της παιδείας..Ανοργάνωτο,χωρίς να προφέρει γνώσεις…,Αλλά αντίθετα να βγάζει παιδιά αμόρφωτα…Τι να πει κανείς;;;καλημέρα! 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!