στην υγειά σου,
πόνημα!
από τα σπλάχνα του πισί βγαλμένο
με δυο κλικ σε γκρεμίζω
και με επαναφορά σε χτίζω
σε κάνω κάθετο
σε οριζοντιώνω
σε επιλέγω
σε ακυρώνω
σε ανατρέπω
και σε μετατρέπω
αν θέλω, τη γραφή σού αλλάζω
τώρα τα γράμματά σου πλαγιάζω
τα μεγαλώνω, τα κάνω δεκάρια
τα μικραίνω, τα κάνω εφτάρια
αν θέλω σε κάνω έντονο
αν πάλι θέλω να σου δώσω σημασία, σε υπογραμμίζω
μπορεί και να σε στιχίσω ή να σου λύσω τους ζυγούς
η εργαλειοθήκη μου αυτή είναι πλήρης
…
εκδικούμαι αναγνώστη μου
εκδικούμαι για τους δημιουργούς που παρακάλεσαν
και ένα νεύμα σου μάταια ζήτησαν
λοιπόν,
τα «άειδε» και τα «έννεπε» κομμένα!
θα σε σβήσω από τη μνήμη μου αν θέλω!
έχω μια εξουσία πάνω σου!
όσο αντιστέκεσαι, θα σου αλλάζω τα φώτα!
σωρό με αναιρέσεις θα σε κάνω
να σωριάσω τις ανασφάλειές μου επάνω
22 Απριλίου 2010 at 5:23 μμ
Σα να λέμε «στο κομπιουτερ το δικό μου καβαλάρης είμαι εγώ»
Μπλογκερ είμαι ότι θελω κάνω
Νομίζω κάποτε ο Σαλμαν Ρουσντι είπε «σκεφτειτε αν ο Ιησους ήξερε απο ηλεκτρονικούς υπολογιστες…»
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Απριλίου 2010 at 5:38 μμ
Aπό τα καλά του γραπτού λόγου…
Επιδέχονται χαιτεκοποίησης αδελφούλα…
Τα άλλα να δούμε πως θα τα μαζέψουμε… Που απαξ και βγούνε και κάνουν τη ζημιά… πίσω δεν ξαναγυρνάνε και το κακό δε διορθώνεται ούτε με delete ή format… αλλά με κανονική λοβοτομή…
……. πόσο θα’θελα αυτόν τον καιρό μια… 😦
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Απριλίου 2010 at 5:43 μμ
Εσύ στις λέξεις, εγώ στις εικόνες… Ψηφιακή η εποχή. Όσο κι αν την ξορκίζουμε, άλλο τόσο μας βολεύει. Να τα ξαναλέμε ?…
Όμορφη η επίκλησή σου στο πνεύμα του πληκτρολογίου 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Απριλίου 2010 at 7:33 μμ
Αλτ Πι -Σι?
Πιτσιρικάς έγραφα εγραφα έγραφα..κάποιοι το θεωρούσαν αφύσικο
Τώρα πληκτρολογώ πληκτολογώ..πάλι αφύσικο το θεωρούν
Θυμασαι που στα έλεγα?
Φυσιολογικός θεωρείσαι αν δεν εκφραζεσαι αλλά όταν ζεις «τυπικά»,στρωμένα,άχρωμα……με λίγα λόγια,άστπυς αυτους στο θανατό τους κι ετοιμάσου για νέα καταχώριση.
Το ίδιο ισχύει και για σένα κοπρόσκυλο Μπλαουγκρίνια
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
24 Απριλίου 2010 at 6:12 μμ
Κάποτε ένας φίλος μου είπε κάτι που δεν είχα ποτέ σκεφτεί μέχρι τότε: «Τα γραφτά και ό’τι γίναν εδώ μέσα, μπορούν εύκολα να διαγραφούν και να ξεχαστούν»…Και είναι αλήθεια που τη σκέφτομαι (δεν ξέρω γιατί!) συνεχώς…Τόσα γράμματα, σκέψεις, φιλίες, δημιουργίες….Όλα μπορούν να σβήσουν με το πάτημα ενός κουμπιού. Άντε δυο-τριών.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!