μοναδική μου Ηλιαχτίδα

γεια σου αναγνώστη μου!

σήμερα θα σου πω μια ιστορία…

θα σου πω για τη μικρή Χαγιάτ!ένα 14χρονο κορίτσι που ζούσε αμίλητο κι αγέλαστο, αποξενωμένο κι αλλοπαρμένο, θλιμμένο κι απελπισμένο, μοναχικό και καταπιεσμένο με τον πατέρα και τον παππού της σε μια ψαροκαλύβα…

κι όμως αναγνώστη μου Hayat σημαίνει «ηλιαχτίδα»!

η μικρή Ηλιαχτίδα λοιπόν, ζούσε σε μια καλύβα κάπου… κάπου… στο Βόσπορο; στο δέλτα του Εύρου; στις όχθες του Αμαζόνιου; στην νότια Ορλεάνη; στη ζούγκλα;… παντού; στο σύμπαν;

ναι!ζούσε παντού στο σύμπαν!

αυτό που προσπαθώ να σου πω αναγνώστη μου είναι ότι η Ηayat Var , έτσι είναι ο τίτλος της ταινίας, γιατί περί ταινίας πρόκειται, μιλά για την ελεύθερη πτώση των ανθρώπων, για βυθίσεις του εαυτού, για αδιέξοδα, για το … έλος της … εποχής, όπως έξυπνα είπε κάποιος αγαπημένος μου σινεφίλ…αλλά και για επαναστάσεις!

τώρα θα μου πεις εσύ που ξέρεις από ποιοτικό σινεμά, τι με έπιασε να γράψω σήμερα για μια τούρκικη ταινία (σενάριο σκηνοθεσία Ρεχά Ερντέμ, 2oo8), όταν κοτζάμ Κισλόφσκι, Ταρκόφσκι, Αρονόφσκι κλπ κλπ μας έχουν χαρίσει πράματα και θάματα για …έλη;

ε να, αναγνώστη μου, μπορεί να σου φαίνεται εξωφρενικό αλλά τελευταία κάτι έχω πάθει με …κάτι τούρκους κινηματογραφιστές (πχ. Φατίχ Ακίν)

αλλά ας γυρίσουμε στην…ιστορία της Χαγιάτ (Ελίτ Ισκάν)!ο πατέρας της που λες αναγνώστη μου είναι ένας τύπος που έχει το ένα πόδι στο νόμο και το άλλο πόδι στην παρανομία, έχει ένα καΐκι κι όλο «κάτι» κουβαλάει…στην καλύβα, κατάκοιτος και με άσθμα ο παππούς, με μια μπουκάλα οξυγόνο δίπλα στο στρώμα του, σχεδόν ημιθανής…γύρω τους κι άλλοι, δάσκαλοι, συμμαθητές της μικρής και μια μάνα…άφαντη!

λίγο μακρύτερά τους, στην Πόλη, η ζωή… κυλάει ;

σου θυμίζει κάτι η… κατάσταση αναγνώστη μου;

την Τουρκία; σωστά!η γειτόνισσά μας σε…κώμα, όπως πριν κάτι χρονάκια, να κρατιέται στη ζωή με τεχνητά μέσα…

ανάμεσα σε αυτούς τους δυο άνδρες λοιπόν και σε έναν άλλο που τη φιλεύει ζαχαρωτά για να ικανοποιεί τις ορέξεις του, η Χαγιάτ μουρμουρίζει κι αναπνέει πότε σαν παιδί, πότε σαν γυναίκα, πότε σαν υπηρέτρια και πότε σαν πόρνη…

μα κάποτε είναι έτοιμη… να εκραγεί; να φύγει; να τρελλαθεί; να πνιγεί;

δε λέγεται τίποτα ανοικτά κι αυτό αναγώστη μου είναι που μου αρέσει… δηλαδή πώς να σου το πω, βγήκα από την αίθουσα και ήμουν αυτή, σκεφτόμουν, την σκεφτόμουν υπόγεια και ψιθυριστά να μοιράζεται μαζί μου τα νοήματα!τους λόγους!τις αιτίες!

τα νερά του Βόσπορου είναι μαύρα όπως μαύρο και «άρρωστο» ενίοτε είναι και το χιούμορ, στην ουσία μέσα σε αυτό το μαύρο τρυπώνει μια πολύ μικρή Ηλιαχτίδα και η «ενηλικίωσή» της, η αλλαγή δηλαδή της Χαγιάτ, που ανακαλύπτεται μέσα από τα μάτια των άλλων…δείχνει πως ωριμάζει με τρόπο επαναστατικό αναγνώστη μου, αντιδρώντας στο παλιό, το συντηρητικό, το πολιτικώς ορθό…

η μικρή έχει έναν τρόπο που «σκοτώνει» και ‘χι μόνο το ξέρει καλά αλλά δείχνει να το απολαμβάνει, χωρίς τύψεις…θα την έλεγες τρελλοκόριτσο ή απλά τρελλή εσύ καθωσπρέπει αναγνώστη μου…αλλά ζει μια μικρή εσωτερική τραγωδία χωρίς να τραβάει τα μαλλιά της!

με σιωπηλούς συμβολισμούς και περισσότερους υπαινιγμούς η Ηλιαχτίδα , μήλο της έριδας, παίζει καταπληκτικά!

όση και να ναι η αδικία του άδικου κόσμου η Χαγιάτ είναι όνομα και πράγμα!

η ταινία σου κόβει την ανάσα αλλά το τέλος της δε θα σου το πω αναγνώστη μου!

πάντως οφείλω να σου το πω αναγνώστη μου! είναι τόσο … ελλειπτική η ταινία που ίσως σου φανεί … βαρετή!αλλά, μήπως ο Ρεχά δεν ενδιαφέρεται να καταλήξει κάπου;μήπως δεν ενδιαφέρεται να καταλήξει πουθενά; μήπως ο λόγος ύπαρξης της Ηλιαχτίδας, της μοναδικής Ηλιαχτίδας, είναι απλά και μόνο η αντικειμενική ανάδειξη της μιζέριας μιας κοινωνίας σε πρωταγωνίστρια;

σκέτο ποίημα αναγνώστη μου! αιρετικό και περιθωριακό! εικαστικά ο Ρεχά διαπρέπει, γράφει σα να ζωγραφίζει, φωτογραφίζει σα να γράφει, χτίζει σα να διαπλάθει, ποιεί το ποίημά του με ευγενική ολιγάρκεια!με ελάχιστους ήχους γίνεται συνθέτης! ε ναι, αναγνώστη μου,μια ελάχιστη μουσική υπόκρουση υπάρχει, δηλαδή αν δεις την ταινία, να προσέξεις δυο ορχήστρες, η μια είναι πουλιά και η άλλη σμήνος αεροσκαφών…τι να σου περιγράφω τώρα; κλείσε τα μάτια κι άκου πετάγματα!

μικρή λεπτομέρεια; την ίδια εποχή προβάλλοταν και ο οσκαρικός  Slumdog εκατομμυριούχος…