δε ξερω αν εχετε παλεψει με τον καρκινο…
δε ξερω αν θα ξεπερασω κατι που δεν ειναι απλα το ζωδιο μου…
αλλα απο τον Δημητρη μαθαινω πολλα…
θα μαι αετος Δημητρη…μπεσα!
ισως τον ειδατε χθες στο τσαντηρι του Λακη…
προσεξατε τα υγρα ματια καθως βαδιζε το διαδρομο…
καποιος φιλος που λειπει καιρο …
ηξερε οτι τα βραδια κοιμαμαι με Μητροπανο…
καληνύχτα σας
1 Οκτωβρίου 2008 at 8:39 μμ
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΑΗΤΕ
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
1 Οκτωβρίου 2008 at 8:55 μμ
ο πολεμος εχει μαχες
κ αν χασεις μια μαχη δεν εχασες τον πολεμο
το εξυπνο πουλι απο τη μυτη πιανεται
ακομα κ ο αητος
ακομα κ η νυχτεριδα
μην ακουσω χαζα λοιπον..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
1 Οκτωβρίου 2008 at 9:06 μμ
ολοι εχουμε παλεψει με κατι και εχουμε ανοιχτο δρομο μπροστα μας για να παλεψουμε με πολλα θερια ακομα … οσοι θελουμε να προχωρησουμε θα εχουμε τη δυναμη να τα σκοτωνουμε κι αν οχι εστω να τα υποτασσουμε …
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
1 Οκτωβρίου 2008 at 9:09 μμ
ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι πιο δυνατό από το μυαλό μας και την ψυχή μας!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
1 Οκτωβρίου 2008 at 9:22 μμ
yannidaki εδω δεν ειναι γκοθαμ σιτι…α παρατα μας…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
1 Οκτωβρίου 2008 at 9:26 μμ
και σεις οι υπλοιποι αν ειναι να αρχισετε τιε γλυκαναλατες μαλακιες…αλλου γκεκε;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
1 Οκτωβρίου 2008 at 9:46 μμ
Τα πρόσεξα..Καληνύχτα!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
1 Οκτωβρίου 2008 at 9:47 μμ
Ίσως και να έχουμε παλέψει…και ίσως προς στιγμήν να έχουμε βγει και νικητές…προς στιγμή όμως γιατί αυτή η αρρώστια δεν έχει μπέσα..
Με θετική σκέψη πάντως μπορούν να ξεπεραστούν πολλά,αν όχι όλα…κάτι ξέρω άκουμε που σου λέω…
Καλό σου βράδυ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
1 Οκτωβρίου 2008 at 10:22 μμ
Μάλιστα… Τώρα με προβλημάτισες για τα καλά. Δεν είδα κάτι για το Μητροπάνο χτες βράδυ, γιατί δε βλέπω Λαζόπουλο.
Όσον αφορά όμως αυτή την ύπουλη αρρώστια, έχω πικρή εμπειρία. Δεν ξέρω γιατί την ανακαλείς. Ελπίζω, να μη συντρέχει επί του παρόντος, κάποιος λόγος.
Καλή σου νύχτα φιλενάδα
ΥΓ : Φίλε Γιαννιδάκη… Ολίγη σοβαρότης, δε βλάπτει…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
1 Οκτωβρίου 2008 at 10:59 μμ
Καρκίνος είναι η πληγή
πληγή που μας ματώνει,
καρκίνος αθεράπευτος
τα σωθικά μας λειώνει.
Το στιχάκι αυτό μου το χάρισε πριν από λίγο ένας φίλος.
Ο Μητροπάνος και η φωνή του είναι σαν το καλό κρασί. Όσο περνούν τα χρόνια τόσο καλύτερα γίνονται άκουσα κάποτε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
1 Οκτωβρίου 2008 at 11:10 μμ
Εχς ισυ μπέσα?
Ακομα πιριμένου μι τα καραφάκια στου τραπέζ
..μσή ώρα δρόμους εινι μαρη τι του ντραλιζσ του κιφάλις
να σι βάλου κ τα ναυλα θες?
Μια ζουή στου τζαμπε ισι..καλα λεει η Νιονιους
Ακου μπεσα!! τρία πουδάρια κ ακόμα έρχισι….ιιιιχααα
Αι τσακισ κ ασ τσ προσουχές τσ εκτάσεις κ τσ αναπαύσεις
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
2 Οκτωβρίου 2008 at 8:38 πμ
ωραιο στιχακι… να το μαθω απ εξω;….μη χεσω πες στου στιχουργου…
εγω μονο το αχ κουνελακι ξερω Νοστε…ανοστε…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
2 Οκτωβρίου 2008 at 5:15 μμ
Κυρία μου
Δεν κατάλαβα τον θυμό σας. Ήρθα στη σελίδα σας τυχαία. Επέλεξα την πρώτη που μου άρεσε και η δέύτερη ήταν η δική σας. Θυμώσατε και αυτό δεν μου άρεσε καθόλου. Σας προσκάλεσα αλλά τώρα δεν θέλω να σας ξέρω. Η ευγένειά σας με "σκλάβωσε".
Ο Καρκίνος είναι μάστιγα της εποχής μας. Σπάνια θεραπεύεται και τις περισσότερες φορές οι μεταστάσεις σαπίζουν τα σωθικά μας.
Υπάρχουν ακόμη οι πληγές που μας τρώνε τα σωθικά. Είναι και αυτές κάρκίνος κατά κάποιο τρόπο. Και στις δύο περιπτώσεις λειώνει το μέσα μας.
Ο Μητροπάνος είναι η μεγάλη μου αγάπη αφού ο πατέρας μου δεν ακούει παρά μόνο Μητροπάνο και Καζαντζίδη. Έτσι τον αγάπησα και εγώ.
Ο φίλος μου που μου έδειξε το spaces μου εόπε ότι υπάρχουν πολλές κομπλεξικές κυρίες που θα σε σνομπάρουν. Δεν το πίστεψα και είπα ότι εμείς οι γθυναίκες καταλαβαίνουμε η μια την άλλη. Θεωρήστε την πρόσκληση άκυρη. Σας υπόσχομαι ότι δεν θα πλησιάσω άλλη φορά στη σελίδα σας.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
2 Οκτωβρίου 2008 at 7:00 μμ
Κυρια μου οπως νομιζετε…τελικα ειχε δικιο ο φιλος σας…υπαρχουν πολλες κομπλεξικες…κυριες ομως λιγες…αυτο του διεφυγε…οσο για την προσκληση θα σας την κανω εγω κι αμα δε θελετε να με ξερετε…που δε με ξερετε…
υγεια…ααα!να μη ξεχασω αλληγοριες περι καρκινου…ειναι σαν το περι ορεξεος κωλο…κυθοπιτα…ναι…καλα διαβασατε…με ω
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
4 Οκτωβρίου 2008 at 10:43 πμ
Καλημερα.
Αν νομιζεις οτι ειναι κατι σπανιο γελιεσαι.
Δεν ξερω αν το προβλημα το βιωνεις εσυ η καποιος πολυ δικος σου αλλα παντα να ξερης λεμε τον πονο μας και βρησκουμε καποιον με μεγαλυτερο.Το τραγουδι με εκφραζει απολυτα.Θεωρω οτι ειμαι ΑΕΤΟΣ.
Την πρωτη φορα ειναι που χανεις τη γη κατω απο τα ποδια σου.την δευτερη αναρωτιεσαι που θα ειναι η τριτη…..Και συνεχιζεις να παλευεις να ζησης πιανοντας τη ζωη απο τα κερατα.Ευτυχως μου ηρθαν ολα καλα με ενα ca θυρεοειδους προ 4ετιας και ενα νεο ca νεφρου προ 4μηνου……Σημαδιακο…..το 4….θα χαρω να τα λεμε..και να σε κανω φιλη μου.Να εισαι παντα καλα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!